خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > پاسخ به برخی از یاران ( خطبه شماره 126 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(126) (و من كلام له ( عليه السلام ) لما عوتب على تصييره الناس إسوة في العطاء من غير تفضيل أولى السابقات و الشرف
- أَ تَأْمُرُونِّي أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِيمَنْ وُلِّيتُ عَلَيْهِ
- وَ اللَّهِ لَا أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِيرٌ
- وَ مَا أَمَّ نَجْمٌ فِي السَّمَاءِ نَجْماً
- وَ لَوْ كَانَ الْمَالُ لِي لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ
- فَكَيْفَ وَ إِنَّمَا الْمَالُ مَالُ اللَّهِ
- ثُمَّ قَالَ ( عليه السلام ) أَلَا وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَ إِسْرَافٌ
- وَ هُوَ يَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِي الدُّنْيَا وَ يَضَعُهُ فِي الْآخِرَةِ
- وَ يُكْرِمُهُ فِي النَّاسِ وَ يُهِينُهُ عِنْدَ اللَّهِ
- وَ لَمْ يَضَعِ امْرُؤٌ مَالَهُ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ إِلَّا حَرَمَهُ اللَّهُ شُكْرَهُمْ
- وَ كَانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ
- فَإِنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ يَوْماً فَاحْتَاجَ إِلَى مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَدِينٍ وَ أَلْأَمُ خَلِيلٍ.
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام) هنگامى كه او را مورد عتاب قرار دادند كه چرا عطايا را به تساوى تقسيم مى كند.
- آيا مرا فرمان مى دهيد كه پيروزى را طلب كنم، به ستم كردن بر كسى كه زمامدار او شده ام
- به خدا سوگند، چنين نكنم تا شب و روز از پى هم مى آيند
- و در آسمان ستاره اى از پس ستاره ديگر طلوع مى كند.
- اگر اين مال از آن من مى بود، باز هم آن را به تساوى به ميانشان تقسيم مى كردم.
- پس چگونه چنين نكنم، در حالى كه، مال از آن خداوند است.
- سپس، فرمود: بخشيدن مال به كسى كه حق او نباشد، خود گونه اى تبذير و اسراف است
- كه بخشنده را در اين جهان بر مى افرازد و در آن دنيا پست مى سازد.
- در ميان مردم مكرّمش مى دارد و در نزد خدا خوار مى گرداند.
- هركس دارايى خود را بيجا صرف كند و به نااهلش ببخشد، خداوند از سپاسگزارى آنها محرومش گرداند.
- آنان به جاى او، ديگرى را به دوستى خواهند گرفت
- و اگر روزى او را حادثه اى پيش آيد و به ياريشان نياز افتد، آنها را بدترين ياران و سرزنش كننده ترين كسان خود خواهد يافت.
قبلی بعدی
