متن عربی
70 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى سهل بن حنيف الأنصاري و هو عامله على المدينة في معنى قوم من أهلها لحقوا بمعاوية
- أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ.
- وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا وَ قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ وَ عَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِي الْحَقِّ أُسْوَةٌ فَهَرَبُوا إِلَى الْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً.
- إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ لَمْ [يَفِرُّوا] يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَامُ [عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ].
متن فارسی
70-از یک نامه ی آن حضرت به سهل بن حنیف، فرماندار خود در مدینه درباره ی گروهی از مردم آنجا که به معاویه پیوستند
(1)اما بعد، به من خبر رسیده که مردانی چند از کسانی که در ناحیه ی تو به سر می برند پنهانی بوئرد معاویه می گریزند. افسوس مخور از اینکه تعدادی از آنها را از دست می دهی و یاری ایشان از دستت میرود؛ برای اثبات گمراهی آنان و آسایش تو از شرشان همین بس که از هدایت و حق گریختند و به کوردلی و نادانی شتافتند.
(2) آنان دنیاپرستانی بودند که روی به آن آوردند و به سوی آن شتافتند. آنان عدالت را شناختند و دیدند و آوازه ی آن را شنیدند و به گوش سپردند، و دانستند که مردم در حق و عدالت در نزد ما یکسانند، از این رو از چنگال عدالت به سوی منافع ناحق گریختند. پس از رحمت حق دور باشند و دور!
(3) به خدا سوگند، آنان از ستمی نگریختند و به عدالتی نپیوستند. ما در این روش عادلانه به خداوند چشم طمع داریم که دشواری هایش را بر ما آسان سازد و ناهمواری هایش را هموارگرداند، ان شاءالله، والسلام.
قبلی بعدی