متن عربی

 (141) (و من كلام له ( عليه السلام  )

1. أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِيهِ وَثِيقَةَ دِينٍ وَ سَدَادَ طَرِيقٍ فَلَا يَسْمَعَنَّ فِيهِ أَقَاوِيلَ الرِّجَالِ
2. أَمَا إِنَّهُ قَدْ يَرْمِي الرَّامِي وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ
3. وَ يُحْيِكُ الْكَلَامُ وَ بَاطِلُ ذَلِكَ يَبُورُ
4. وَ اللَّهُ سَمِيعٌ وَ شَهِيدٌ
5. أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ
6. فسئل ( عليه السلام  )عن معنى قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بين أذنه و عينه ثم قال
7. الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام)

1. اى مردم، آنكه بداند كه برادرش در دين ثابت قدم و استوار است و به راه راست مى رود، نبايد به بدگوييهاى مردم در حق او گوش فرا دهد،
2. كه تيرانداز گاه تيرهايش به خطا رود.
3. و حال آنكه، سخن بى اثر نماند ولى، باطل آن روى در تباهى دارد
4. و خدا شنوا و گواه است.
5. بدانيد، كه ميان حق و باطل تنها چهار انگشت فاصله است.
6. از او پرسيدند كه اين به چه معنى است انگشتانش را كنار هم نهاد و ميان گوش و چشم قرار داد و گفت:
7. باطل اين است كه بگويى شنيدم، و حق اين است كه بگويى ديدم.