خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > بیان صفات خداوندی ( خطبه شماره 89 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(89) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمَعْرُوفِ مِنْ غَيْرِ رُؤْيَةٍ
- وَ الْخَالِقِ مِنْ غَيْرِ رَوِيَّةٍ
- الَّذِي لَمْ يَزَلْ قَائِماً دَائِماً
- إِذْ لَا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ
- وَ لَا حُجُبٌ ذَاتُ أَرْتَاجٍ
- وَ لَا لَيْلٌ دَاجٍ
- وَ لَا بَحْرٌ سَاجٍ
- وَ لَا جَبَلٌ ذُو فِجَاجٍ
- وَ لَا فَجٌّ ذُو اعْوِجَاجٍ
- وَ لَا أَرْضٌ ذَاتُ مِهَادٍ
- وَ لَا خَلْقٌ ذُو اعْتِمَادٍ
- ذَلِكَ مُبْتَدِعُ الْخَلْقِ وَ وَارِثُهُ
- وَ إِلَهُ الْخَلْقِ وَ رَازِقُهُ
- وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ دَائِبَانِ فِي مَرْضَاتِهِ
- يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ
- وَ يُقَرِّبَانِ كُلَّ بَعِيدٍ
- قَسَمَ أَرْزَاقَهُمْ
- وَ أَحْصَى آثَارَهُمْ وَ أَعْمَالَهُمْ
- وَ عَدَدَ أَنْفَاسِهِمْ
- وَ خَائِنَةَ أَعْيُنِهِمْ
- وَ مَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ مِنَ الضَّمِيرِ
- وَ مُسْتَقَرَّهُمْ وَ مُسْتَوْدَعَهُمْ مِنَ الْأَرْحَامِ
- وَ الظُّهُورِ إِلَى أَنْ تَتَنَاهَى بِهِمُ الْغَايَاتُ
- هُوَ الَّذِي اشْتَدَّتْ نِقْمَتُهُ عَلَى أَعْدَائِهِ فِي سَعَةِ رَحْمَتِهِ
- وَ اتَّسَعَتْ رَحْمَتُهُ لِأَوْلِيَائِهِ فِي شِدَّةِ نِقْمَتِهِ
- قَاهِرُ مَنْ عَازَّهُ
- وَ مُدَمِّرُ مَنْ شَاقَّهُ
- وَ مُذِلُّ مَنْ نَاوَاهُ
- وَ غَالِبُ مَنْ عَادَاهُ
- مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ كَفَاهُ
- وَ مَنْ سَأَلَهُ أَعْطَاهُ
- وَ مَنْ أَقْرَضَهُ قَضَاهُ
- وَ مَنْ شَكَرَهُ جَزَاهُ
- عِبَادَ اللَّهِ
- زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا
- وَ حَاسِبُوهَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تُحَاسَبُوا
- وَ تَنَفَّسُوا قَبْلَ ضِيقِ الْخِنَاقِ
- وَ انْقَادُوا قَبْلَ عُنْفِ السِّيَاقِ
- وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ لَمْ يُعَنْ عَلَى نَفْسِهِ حَتَّى يَكُونَ لَهُ مِنْهَا وَاعِظٌ وَ زَاجِرٌ
- لَمْ يَكُنْ لَهُ مِنْ غَيْرِهَا زَاجِرٌ وَ لَا وَاعِظٌ.
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- سپاس و ستايش خداوندى را كه مى شناسندش بى آنكه ديده باشندش.
- خداوندى كه آفريننده است بى آنكه انديشه و فكرى به كار دارد.
- خداوندى كه پيوسته باقى و برقرار است و هميشه بوده است،
- آن گاه كه نه از آسمان و برجهايش اثرى بود
- و نه از حجابهاى عظيم و ناگستردنى اش نشانى،
- نه از شب تاريك
- و نه از درياى آرام
- و نه از كوه ها با دره هاى گشاده
- و نه از دره هاى دراز پيچاپيچ
- و نه از زمين گسترده
- و نه از موجودى صاحب اراده و توان بر روى آن.
- او آفريننده جهان است و وارث آن. چون جهان از ميان برود باقى خواهد بود.
- خداوند آفريدگان و روزى دهنده آنان،
- خداوند خورشيد و ماه، كه به ميل و اراده او از پى هم روان اند.
- هر تازه اى را كهنه سازند
- و هر دورى را نزديك گردانند.
- روزى بندگان خود را ميانشان تقسيم نموده
- و آثار و اعمالشان را حساب كرده
- و شمار نفسهايشان را مى داند
- و از نگاههاى دزديده شان آگاه است
- و هر راز را، كه در سينه نهفته اند، مى داند.
- از آن هنگام، كه در زهدان مادران و پشت پدران جاى داشته اند
- تا زمانى كه زندگانيشان به پايان آيد، باخبر است.
- اوست خداوندى كه خشم و انتقامش بر دشمنانش سخت است، در عين گستردگى رحمتش
- و، رحمتش در حق دوستانش گسترده است، در عين خشم و انتقامش.
- مقهور كننده است، هر كه را كه خيال چيرگى بر او را در سر پزد
- و سرنگون كننده است، هر كه را با او به منازعه برخيزد.
- خوار و زبون مى كند آن را كه دم مخالفت زند
- و مغلوب مى سازد كسى را كه با او دشمنى ورزد.
- هر كه را بر او توكل كند، كفايت نمايد
- و هر كه را كه از او چيزى خواهد، عطا كند
- و هر كه بدو وامى دهد، ادايش كند
- و هر كه شكر و سپاس گويد، جزايش دهد.
- اى بندگان خدا،
- خود را بسنجيد، پيش از آنكه شما را بسنجند
- و از خود حساب بكشيد، پيش از آنكه از شما حساب كشند
- و نفس بر آوريد، پيش از آنكه گلويتان را بفشارند.
- سر فرود آوريد، پيش از آنكه بزور به سر فرود آوردن وادارندتان.
- (بدانید)هركس كه خود، خويشتن را از زشتيها باز ندارد و اندرز ندهد
- براى او باز دارنده و اندرز دهنده اى نخواهد بود.
قبلی بعدی
