اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  به عبد الله بن عباس ( نامه شماره 77 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

 (77) (و من وصية له ( عليه السلام  )) لعبد الله ابن العباس لما بعثه للاحتجاج على الخوارج

  1. لَا تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ الْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ.
  2. تَقُولُ وَ يَقُولُونَ وَ لَكِنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً.

متن فارسی

از وصيت آن حضرت (علیه السلام) به عبد الله بن عباس هنگامی که او را برای گفتگو با خوارج فرستاد.

  1. با ايشان به قرآن مناظره مکن، زيرا قرآن بار معناهای گوناگون را تحمل کند.
  2. تو چيزی می گويی و آنها چيزی می گويند، بلکه با ايشان به سنت مناظره کن که راه گريز نيابند.
قبلی بعدی