سخنى از آن حضرت (علیه السلام) به هنگام غسل دادن و كفن كردن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
پدر و مادرم به فدايت يا رسول الله. با مرگ تو رشته اى گسسته شد كه با مرگ ديگران گسسته نشده بود: رشته نبوّت و اخبار غيبى و آسمانى.
حادثه خاصى بود مرگ تو. به گونه اى كه آنان كه به مصيبت مرگ تو دچار شدند ديگر مصيبتها را از ياد بردند
و همگان يكسان در مصيبت مرگ تو عزادار شدند. اگر ما را به شكيبايى فرمان نداده بودى و از گريستن و زارى كردن منع نكرده بودى، آن قدر مى گريستيم تا سرشكمان را به پايان رسانيم. درد جدايى تو در رفتن درنگ مى كند و رنج و اندوه تو چون يار سوگند خورده اى همواره با ماست. در سوگ تو، هر چه بيقرارى كنيم، باز هم اندك است، ولى مرگ چيزى است كه كس را ياراى راندن و توان دفع كردن آن نيست.
پدر و مادرم به فدايت، ما را نزد پروردگارت ياد كن و ما را در ياد خوددار.
