شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  سرزنش اصحاب خود ( خطبه شماره 123 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(123) (وَ مِنْ كَلَامٍ ( عليه السلام  )

  1. وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْكُمْ تَكِشُّونَ كَشِيشَ الضِّبَابِ
  2. لَا تَأْخُذُونَ حَقّاً وَ لَا تَمْنَعُونَ ضَيْماً
  3. قَدْ خُلِّيتُمْ وَ الطَّرِيقَ
  4. فَالنَّجَاةُ لِلْمُقْتَحِمِ
  5. وَ الْهَلَكَةُ لِلْمُتَلَوِّمِ

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. گويى مى بينمتان كه از جنگ مى گريزيد و هياهو مى كنيد. همانند سوسماران كه در كنار هم مى روند و از برخورد پوستهايشان به يكديگر آوازى چنين بر مى خيزد.
  2. نه در صدد گرفتن حقى هستيد و نه در خيال دفع ستمى.
  3. راهتان باز است.
  4. رهايى، از آن كسى است كه خود را در كارهاى دشوار افكند
  5. و هلاكت نصيب كسى، كه در كار درنگ نمايد.
قبلی بعدی