اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  توصیه نظامی ( نامه شماره 11 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(11) (و من وصية له ( عليه‏ السلام  )) (وصى بها جيشا بعثه إلى العدو)

  1. فَإِذَا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ أَوْ نَزَلَ بِكُمْ فَلْيَكُنْ مُعَسْكَرُكُمْ فِي قُبُلِ الْأَشْرَافِ أَوْ سِفَاحِ الْجِبَالِ أَوْ أَثْنَاءِ الْأَنْهَارِ كَيْمَا يَكُونَ لَكُمْ رِدْءاً وَ دُونَكُمْ مَرَدّاً
  2. وَ لْتَكُنْ مُقَاتَلَتُكُمْ مِنْ وَجْهٍ وَاحِدٍ أَوِ اثْنَيْنِ وَ اجْعَلُوا لَكُمْ رُقَبَاءَ فِي صَيَاصِي الْجِبَالِ وَ مَنَاكِبِ الْهِضَابِ لِئَلَّا يَأْتِيَكُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَكَانِ مَخَافَةٍ أَوْ أَمْنٍ وَ اعْلَمُوا أَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُيُونُهُمْ وَ عُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلَائِعُهُمْ
  3. وَ إِيَّاكُمْ وَ التَّفَرُّقَ فَإِذَا نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَمِيعاً وَ إِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَمِيعاً وَ إِذَا غَشِيَكُمُ اللَّيْلُ فَاجْعَلُوا الرِّمَاحَ كِفَّةً وَ لَا تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلَّا غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً

متن فارسی

سفارشی از آن حضرت (علیه السلام) هنگامی که سپاهی بر سر دشمن می فرستاد

  1. چون بر دشمن فرود آمديد يا دشمن بر شما فرود آمد، بايد که لشکرگاهتان بر فراز بلنديها يا دامنه کوهها يا در بين رودخانه ها باشد تا شما را پناهگاه بود و دشمن را مانع.
  2. و بايد که جنگتان در يک سو باشد يا دو سو. و ديده بانها بر سر کوهها و تپه ها بگماريد تا مباد، که دشمن از جايی که می ترسيد يا خود را در امان می دانيد، بناگاه، بر شما تاخت آورد. بدانيد که مقدمه لشکر، همان چشمان لشکر است، و چشمان مقدمه، طلايه داران هستند.
  3. از پراکندگی بپرهيزيد. چون فرود می آييد همه فرود آييد، و چون کوچ می کنيد همه کوچ کنيد. هنگامی که شب در رسيد، نيزه ها را گرداگرد خود قرار دهيد. به خواب مرويد يا اندک اندک بخوابيد.
قبلی بعدی