خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > فضائل امير المؤمنين عليه السلام ( خطبه شماره 37 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(37) (و من كلام له ( عليه السلام ) (يجري مجرى الخطبة)
- فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا
- وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا
- وَ نَطَقْتُ حِينَ تَعْتَعُوا
- وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اللَّهِ حِينَ وَقَفُوا
- وَ كُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً
- وَ أَعْلَاهُمْ فَوْتاً
- فَطِرْتُ بِعِنَانِهَا
- وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهَانِهَا
- كَالْجَبَلِ لَا تُحَرِّكُهُ الْقَوَاصِفُ
- وَ لَا تُزِيلُهُ الْعَوَاصِفُ
- لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيَّ مَهْمَزٌ
- وَ لَا لِقَائِلٍ فِيَّ مَغْمَزٌ
- الذَّلِيلُ عِنْدِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ
- وَ الْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ
- رَضِينَا عَنِ اللَّهِ قَضَاءَهُ
- وَ سَلَّمْنَا لِلَّهِ أَمْرَهُ
- أَ تَرَانِي أَكْذِبُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله )
- وَ اللَّهِ لَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ
- فَلَا أَكُونُ أَوَّلَ مَنْ كَذَبَ عَلَيْهِ
- فَنَظَرْتُ فِي أَمْرِي
- فَإِذَا طَاعَتِي قَدْ سَبَقَتْ بَيْعَتِي
- وَ إِذَا الْمِيثَاقُ فِي عُنُقِي لِغَيْرِي
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام) كه تواند خطبه اى باشد.
- به يارى دين برخاستم، در روزگارى كه همه در كار سستى مى نمودند.
- و در آن هنگام كه هركس سر در لاك خود فرو برده بود، اين من بودم كه سر برافراشتم.
- [و در آن هنگام، كه زبان همگان بسته بود، اين من بودم كه به سخن آمدم.]
- و در آن هنگام كه همه در راه مانده بودند، اين من بودم كه به هدايت نور خدا راه خويش پى گرفتم.
- ادعايم از همه كمتر بود
- و حال آنكه، بر همگان پيشى جسته بودم
- و زمام كارها به دست گرفته و پيش مى تاختم
- و بتنهايى، از همه گرو مى بردم.
- همانند كوهى كه تندرها نجنبانندش
- و توفانها برنكنندش.
- هيچكس بر من عيبى نتوانست گرفت
- و در غيبت من سخنى نتوانست گفت.
- اكنون هر ذليل ستمديده اى در نزد من عزيز و ارجمند است تا حقّش را بگيرم و به او دهم
- و هر نيرومند سركش در نزد من ناتوان و حقير است كه حق ستمديدگان را از او بستانم.
- ما به قضاى خداوند راضى هستيم
- و تسليم فرمان او.
- پندارى كه من بر رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) دروغ مى بندم
- به خدا سوگند، من نخستين كسى هستم كه پيامبرى او تصديق كرده ام،
- چگونه نخستين كسى باشم كه بر او دروغ مى بندد
- به كار خود درنگريستم،
- ديدم پيش از آنكه بيعت كنم مى بايست از فرمان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) اطاعت كنم كه مرا به مدارا خوانده بود.
- آرى، در آن هنگام عهد و پيمان ديگرى به گردن من بود.
قبلی بعدی
