اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به اسود بن قطبه رئیس سپاه حلوان ( نامه شماره 59 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

59 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى الأسود بن قطبة صاحب جند حلوان‏

(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْوَالِيَ إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ ذَلِكَ كَثِيراً مِنَ الْعَدْلِ

(2)فَلْيَكُنْ أَمْرُ النَّاسِ عِنْدَكَ فِي الْحَقِّ سَوَاءً

(3)فَإِنَّهُ لَيْسَ فِي الْجَوْرِ عِوَضٌ مِنَ الْعَدْلِ

(4)فَاجْتَنِبْ مَا تُنْكِرُ أَمْثَالَهُ

(5)وَ ابْتَذِلْ نَفْسَكَ فِيمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكَ

(6)رَاجِياً ثَوَابَهُ وَ مُتَخَوِّفاً عِقَابَهُ

(7)وَ اعْلَمْ أَنَّ الدُّنْيَا دَارُ بَلِيَّةٍ لَمْ يَفْرُغْ صَاحِبُهَا فِيهَا قَطُّ سَاعَةً إِلَّا كَانَتْ فَرْغَتُهُ عَلَيْهِ حَسْرَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ

(8)وَ أَنَّهُ لَنْ يُغْنِيَكَ عَنِ الْحَقِّ شَيْ‏ءٌ أَبَداً

(9)وَ مِنَ الْحَقِّ عَلَيْكَ حِفْظُ نَفْسِكَ وَ الِاحْتِسَابُ عَلَى الرَّعِيَّةِ بِجُهْدِكَ

(10)فَإِنَّ الَّذِي يَصِلُ إِلَيْكَ مِنْ ذَلِكَ أَفْضَلُ مِنَ الَّذِي يَصِلُ بِكَ وَ السَّلَامُ‏.


متن فارسی

 از نامه های آن حضرت است به اسود بن قطبه رئیس سپاه حلوان.

(1)پس از ستایش و صلوات،اگر میل و خواست والی مختلف شود او را بسیاری از عدالت مانع می شود.

(2)پس باید کار مردم واداره امور آنها نزد تو در اجرای حق یکسان باشد.

(3)زیراکه جور وستم از حق عوض نیست.

(4)پس دوری کن از کاری که از امثال و مانند آن خوشت نمی آید.

(5)و نفس و جان خود را بذل کن در انچه خدا بر تو واجب نموده است.

(6)درحالی که امیدوار ثواب او میباشی واز کیفر آن می ترسی.

(7)و بدان که دنیا سرای گرفتاری است، صاحب دنیا هرگز یک ساعت فارغ و آسوده نبوده جز اینکه فراغتش در روز قیامن برایش حسرت شده است.

(8)چیزی ترا هیچ وقت از حق بی نیاز نخواهد کرد.

(9)و از جمله حق است بر تو حفظ نمودن نفس خودت، و خدمت نمودن بر رعیت با تمام تلاش خود.

(10)چون آنچه(اجر و ثوابی که) از خدمت به مردم به تو می رسد بهتر است از آنچه از تو به رمدم میرسد-والسلام.

قبلی بعدی