متن عربی

46.و من كلام له  (علیه السلام):عند عزمه على المسير إلى الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله في الركاب‏

(1)اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ

(2)وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ

(3)وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ

(4)اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِي السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِيفَةُ فِي الْأَهْلِ

(5)وَ لَا يَجْمَعُهُمَا غَيْرُكَ

(6)لِأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لَا يَكُونُ مُسْتَصْحَباً

(7)وَ الْمُسْتَصْحَبُ لَا يَكُونُ مُسْتَخْلَفاً.

(8)[قال السيد الشريف رضي الله عنه و ابتداء هذا الكلام مروي عن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)و قد قفاه أمير المؤمنين ‏ (علیه السلام) بأبلغ كلام و تممه بأحسن تمام من قوله و لا يجمعهما غيرك إلى آخر الفصل‏]

متن فارسی

 از سخنان آن حضرت است موقعی که تصمیم گرفت بسوی شام حرکت کند.

(1)خدایا بر تو پناه می برم از زحمت و مشقت سفر، و از عثثاء: زحمت و مشقت.

(2)و از اندوه بار بودن بازگشت.

(3)و بد بودن محل نگاه در اهل و مال و اولاد(موقع بازگشت نگاهم به چیز ناپسند بیفتد در اهل و عیال و مال و اولاد)

(4)خدیا تو همراه در سفری، و جانشین انسان در اهل و عیالی.

(5)این دو را کسی غیر از تو جمع نمی کند(کسی نمی تواند هم همراه مسافر و هم جانشین در وطن به اهل باشد غیر از خدا).

(6)چون کسی که جانشین مسافر بر اهل است همراه مسافر نمی تواند باشد.

(7)و انکه همراه مسافر است خلیفه و جانشین او نمی باشد.

(8)اول این کلام از رسول خدا نقل شده است، و امیرالمؤمنین علیه السلام آنرا با بلیغ ترین کلام تعقیب نموده و با زیباترین وجه تکمیل نموده، از جمله و لا یجمعها ... تا آخر فصل.