متن عربی

225.و من كلام له ‏ (علیه السلام):

(1)رَوَى ذِعْلَبٌ الْيَمَامِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ قُتَيْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مَالِكِ بْنِ دِحْيَةَ

(2)قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أمير المؤمنين ‏ (علیه السلام) [فَقَالَ‏] وَ قَدْ ذُكِرَ عِنْدَهُ اخْتِلَافُ النَّاسِ فَقَالَ

(3)إِنَّمَا فَرَّقَ بَيْنَهُمْ مَبَادِئُ طِينِهِمْ

(4)وَ ذَلِكَ أَنَّهُمْ كَانُوا فِلْقَةً مِنْ سَبَخِ أَرْضٍ وَ عَذْبِهَا

(5)وَ حَزْنِ تُرْبَةٍ وَ سَهْلِهَا

(6)فَهُمْ عَلَى حَسَبِ قُرْبِ أَرْضِهِمْ يَتَقَارَبُونَ وَ عَلَى قَدْرِ اخْتِلَافِهَا يَتَفَاوَتُونَ

(7)فَتَامُّ الرُّوَاءِ نَاقِصُ الْعَقْلِ وَ مَادُّ الْقَامَةِ قَصِيرُ الْهِمَّةِ

(8)وَ زَاكِي الْعَمَلِ قَبِيحُ الْمَنْظَرِ وَ قَرِيبُ الْقَعْرِ بَعِيدُ السَّبْرِ

(9)وَ مَعْرُوفُ الضَّرِيبَةِ مُنْكَرُ الْجَلِيبَةِ

(10)وَ تَائِهُ الْقَلْبِ مُتَفَرِّقُ اللُّبِّ وَ طَلِيقُ اللِّسَانِ حَدِيدُ الْجَنَانِ‏.

متن فارسی

 از سخنان آن حضرت است در بیان اختلاف مردم.

(1)ذعلب یمانی نقل میکند از احمدابن قتیبه، از عبدالله ابن یزید، از مالک ابن دحیه.

(2)مالک گوید: در خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام بودیم که درباره اختلاف و متفاوت بودند مردم صحبت شد که امام فرمود.

(3)جز این نیست که آنها را جدا از هم و متفاوت نموده مبدأ طینت و سرشت آنها.

(4)و این برای آن است که آنها قطعه و تکّه ای بودند از زمین شور و شیرین.

(5)و خاک سفت و نرم.

(6)پس آنها به مقتضای نزدیک بودن زمین آنها با هم نزدیک می­شوند، وبه مقدار اختلاف زمین با هم متفاوت میشوند.

(7)پس اشخاص خوش منظر وخوش قیافه ناقص العقل می­باشند، واشخاص کشیده قامت(دراز) کم همّت هستند.

(8)و اشخاص پاک عمل و خوب رفتار بدقیافه هستند، اشخاص کوتاه قد دوراندیشند.

(9)و کسی که خلق و طبیعتش معروف و خوب است تکلۀف و تصنع و خودنمایی او او قبیح است.

(10)و آنکه قلبش حیران و سرگردان است عقلش پریشان میباشد، و آنکه زبانش آزاد است(هرجا و در هر حال میتواند سخنش را بگوید) تیز دل است.