متن عربی

70 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى سهل بن حنيف الأنصاري و هو عامله على المدينة في معنى قوم من أهلها لحقوا بمعاوية

(1)أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ

(2)فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ

(3) فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً

(4)فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ

(5)فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا

(6)وَ قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ

(7)وَ عَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِي الْحَقِّ أُسْوَةٌ

(8)فَهَرَبُوا إِلَى الْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً

(9)إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ لَمْ [يَفِرُّوا] يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ

(10)وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَامُ [عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏].

متن فارسی

 از نامه های آن حضرت است به سهل بن حنیف انصاری که در مدینه عامل حضرت بود، درباره هدف قومی از اهل مدینه که به معاویه پیوسته بودند.

(1)پس از ستایش خدا و درود بر پیمغبر و آل، به من خبر رسید که مردانی از آنهایی که نزد تو هستند بطور پنهانی بسوی معاویه می روند.

(2)پس غصه و تاسف نکن بر آنچه از از عدد آنها از تو فوت، واز یاری آنها از دست تو میرود.

(3)این فرار در گمراهی ایشان کافی است، وبرای تو شفابخش کافی اس.

(4)گریز ایشان از هدات و حق است، و سرعت آنها بسوی کوری و نادانی است.

(5)و جز این نیست که آنها اهل دنیا هستند روی بسوی آن دارند، و بسوی آن سرعت می کنند.

(6)عدالت را شناخته اند و دیده اند و شنیده اند و حفظ کرده اند.

(7)و دانسته اند که در نظر ما در جارای حق بر همه مردم مساوی و برابر است.

(8)پس بسوی ترجیح و اختصاص فرار نمودند، پس دوری از رحمت و خواری باد ایشان را.

(9)بخدا سوگند ایشان از ظلم فرار نکرده اند و به عدالت نپیوسته اند.

(10)و ما در این امر-خلافت-امید و طمع داریم که خدا دشواری آنرا برای ما آسان کند، و ناهمواری آنرا هموار سازد، اگر خدا بخواهد، سلام برتو.