61 - درباره ی خوارج |
71 - نکوهش مردم عراق |
81 - سفارش به زهد |
|
62 - تهدید به ترور |
72 - آموزش صلوات فرستادن |
82 - نکوهش دنیا |
|
63 - پرهیز از فتنه ی دنیا |
73 - به مروان بن حکم دربصره |
83 - خطبه ی «غراء» |
|
64 - شتاب کردن به اعمال شایسته |
74 - موقع بیعت با عثمان |
84 - درباره عمرو عاص |
|
65 - مباحث دقیق خدا شناسی |
75 - مشارکت در قتل عثمان |
85 - صفات جلال خداوند |
|
66 - آموزش آداب جنگ |
76 - تشویق به کار شایسته |
86 - صفات الهی |
|
67 - پس از وفات رسول خدا |
77 - سعید بن العاص |
87 - صفات پرهیزگاران و بدکاران |
|
68 - هنگام شهادت محمد بن ابی بکر |
78 - دعایی از آن حضرت |
88 - اسباب هلاکت مردم |
|
69 - توبیخ برخی از یاران |
79 - استفاده از نجوم |
89 - درباره ی رسول اکرم |
|
70 - در سحرگاه روزی که ضربت خورد |
80 - نکوهش زنان |
90 - ازلیت آفریدگار و عظمت آفریده... |
|
61 - به کمیل بن زیاد نخعی |
68 - به سلمان فارسی قبل از خلافت |
74 - پیمان نامه ربیعه و یمن |
|
62 - به مردم مصر |
69 - به حارث همدانی |
75 - به معاویه در آغاز خلافت |
|
63 - به ابوموسی اشعری |
70 - به سهل بن حنیف |
76 - سفارش به عبدالله بن عباس |
|
64 - در پاسخ معاویه |
71 - به مُنذر بن جارود عبدی |
77 - گفتگو با خوارج |
|
65 - باز هم به معاویه |
72 - به عبدالله بن عباس |
78 - در پاسخ کار حکمین |
|
66 - به عبدالله بن عباس |
73 - به معاویه |
79 - هنگامی که به خلافت رسید |
|
67 - به قثم بن عباس |
|
61 - نوش و نیش |
71 - رابطه عقل و تکلم |
81 - ارزش هنر |
|
62 - پاسخی نیکو تر |
72 - چرخش روزگار |
82 - پنج سفارش |
|
63 - نقش میانجی |
73 - شرائط رهبری جامعه |
83 - حد ستایش |
|
64 - اهل دنیا در خوابند |
74 - رسیدن به مرگ |
84 - بازماندگان شمشیر |
|
65 - تنهایی واقعی |
75 - انتظار |
85 - گفتن نمی دانم |
|
66 - التماس نکردن به نا اهل |
76 - تشخیص حوادث |
86 - تدبیر پیر |
|
67 - بخشش کم |
77 - دنیا در نظر امام |
87 - استغفار و نا امیدی |
|
68 - زیور تهیدستی و توانگری |
78 - قضا و قدر الهی |
88 - دو عامل ایمنی مسلمین |
|
69 - در هر حال امیدوار باش |
79 - یادگیری حکمت |
89 - فائده اصلاح درونی |
|
70 - حال جاهل |
80 - حکمت گمشده مومن |
90 - فقیه واقعی |
381-قَالَ (علیه السلام): الْكَلَامُ فِي وَثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وَثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً.
و درود خدا بر او ، فرمود : سخن در بند توست تا آن را بر زبان نیاورده ای، و چون بر زبان آوردی تو در بند آن خواهی بود. پس زبان خود را نگه دار چنان که زر و سیم خود را نگه می داری، که بسا یک کلمه نعمتی را سلب کند و نقمتی را جلب نماید!
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
