31 - نصیحت زبیر |
41 - اهمیت وفا و نکوهش از مکر |
51 - تحریک اصحاب به بازپس گیری فرات |
|
32 - جامعه شناسی زمان حضرت |
42 - مذمت متابعت از هوای نفس |
52 - در مذمت دنیا |
|
33 - موقع رفتن به جنگ اهل بصره |
43 - مهیا شدن برای جنگ اهل شام |
53 - بیعت مردم به او |
|
34 - حرکت دادن مردم به سوی شام |
44 - خطاب به مصقلة بن هبیره شیبانی |
54 - عدم قصور و سستی در جنگ صفین |
|
35 - پس از جریان تحکیم حکمین |
45 - مذمت دنیا |
55 - پایداری قریش |
|
36 - ترساندن اهل نهروان |
46 - دعا در سفر به شام |
56 - گرفتاری پس از شهادت |
|
37 - اهل نهروان |
47 - اوضاع آینده کوفه |
57 - صحبت خوارج |
|
38 - وجه تسمیه شبهه |
48 - موقع رفتن به شام |
58 - جنگ با خوارج |
|
39 - توبیخ و سرزنش مردم بی وفا |
49 - صفات حق تعالی |
59 - خوارج معنوی(وهابیت) |
|
40 - در جواب لاحکم الا لله |
50 - مبدأ و منشأ فتنه ها در جامعه |
60 - درباره خوارج |
|
31 - وصیت به امام حسن مجتبی علیه... |
41 - به یکی از کارگزارانش |
51 - کارگزاران خراج |
|
32 - به معاویه |
42 - به عمر ابن سلمه مخزومی |
52 - به فرمانداران شهرها درباره... |
|
33 - قثم ابن عباس |
43 - به مصلقة ابن هبیره شیبانی |
53 - عهد نامه مالک اشتر |
|
34 - به محمدابن ابی بکر |
44 - به زیاد ابن ابیه |
54 - به طلحه و زبیر |
|
35 - عبدالله ابن عباس |
45 - به عثمان ابن حنیف انصاری |
55 - به معاویه |
|
36 - به عقیل ابن ابی طالب |
46 - به یکی از فرماندارانش |
56 - سفارش به شریح بن هانی |
|
37 - به معاویه |
47 - سفارش به امام حسن و حسین... |
57 - به اهل کوفه |
|
38 - به اهل مصر |
48 - به معاویه |
58 - به مردم شهرها درباره جنگ صفین |
|
39 - به عمرابن عاص |
49 - باز به معاویه |
59 - به اسود بن قطبه رئیس سپاه... |
|
40 - به بعض عمّال |
50 - به امیران سپاه |
60 - به فرمانداران |
|
31 - خیر و شر |
41 - مجاهدی وارسته |
51 - چهار جمله پربار |
|
32 - حد نگهدار |
42 - دوستان و دشمنان واقعی |
52 - دو شاخه مهم صبر |
|
33 - بهترین ثروت |
43 - بلای ُعجب |
53 - دامنه غنا و فقر |
|
34 - مدارا با مردم |
44 - ارزش آدمی |
54 - سرمایه بی پایان |
|
35 - آرزوی طولانی |
45 - راه پیروزی |
55 - منشاء فساد |
|
36 - افراط و تفریط ممنوع! |
46 - حمله‌های خطرناک |
56 - هشداری بشارت دهنده |
|
37 - چهار فضیلت مهم اخلاقی |
47 - راه تسخیر دل‌ها |
57 - زبان گزنده |
|
38 - مستحبات بی ارزش |
48 - عیوب پنهان |
58 - گزیدن شیرین! |
|
39 - فرق جایگاه زبان عاقل و احمق |
49 - رابطه عفو و قدرت |
59 - پاداش برتر |
|
40 - بیماری و ریزش گناهان |
50 - سخاوت واقعی |
60 - نقش شفاعت کننده |
[419] .قَالَ (علیه السلام): مَنْ شَكَا الْحَاجَةَ إِلَى مُؤْمِنٍ [فَكَأَنَّمَا] فَكَأَنَّهُ شَكَاهَا إِلَى اللَّهِ وَ مَنْ شَكَاهَا إِلَى كَافِرٍ فَكَأَنَّمَا شَكَا اللَّهَ.
امام (عليه السّلام) فرمود:هرکس حاجت خود را به مؤمن شکایت کند مثل این است که بخدا شکایت کرده، و هرکس به کافر شکایت و گلایه کند مثل این است که از خدا شکایت کرده است.
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
