متن عربی
195.و من خطبة (له (علیه السلام):يحمد اللّه و يثني على نبيه و يعظ
حمد اللّه
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَظْهَرَ مِنْ آثَارِ سُلْطَانِهِ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِهِ مَا حَيَّرَ مُقَلَ الْعُقُولِ مِنْ عَجَائِبِ قُدْرَتِهِ وَ رَدَعَ خَطَرَاتِ هَمَاهِمِ النُّفُوسِ عَنْ عِرْفَانِ كُنْهِ صِفَتِهِ.
الشهادتان
- وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ شَهَادَةَ إِيمَانٍ وَ إِيقَانٍ وَ إِخْلَاصٍ وَ إِذْعَانٍ .
- وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ أَرْسَلَهُ وَ أَعْلَامُ الْهُدَى دَارِسَةٌ وَ مَنَاهِجُ الدِّينِ طَامِسَةٌ فَصَدَعَ بِالْحَقِّ وَ نَصَحَ لِلْخَلْقِ وَ هَدَى إِلَى الرُّشْدِ وَ أَمَرَ بِالْقَصْدِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ.
العظة
- وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً وَ لَمْ يُرْسِلْكُمْ هَمَلًا عَلِمَ مَبْلَغَ نِعَمِهِ عَلَيْكُمْ وَ أَحْصَى إِحْسَانَهُ إِلَيْكُمْ فَاسْتَفْتِحُوهُ وَ اسْتَنْجِحُوهُ وَ اطْلُبُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَمْنِحُوهُ فَمَا قَطَعَكُمْ عَنْهُ حِجَابٌ وَ لَا أُغْلِقَ عَنْكُمْ دُونَهُ بَابٌ.
- وَ إِنَّهُ لَبِكُلِّ مَكَانٍ وَ فِي كُلِّ حِينٍ وَ أَوَانٍ وَ مَعَ كُلِّ إِنْسٍ وَ جَانٍّ .
- لَا يَثْلِمُهُ الْعَطَاءُ وَ لَا يَنْقُصُهُ الْحِبَاءُ وَ لَا يَسْتَنْفِدُهُ سَائِلٌ وَ لَا يَسْتَقْصِيهِ نَائِلٌ وَ لَا يَلْوِيهِ شَخْصٌ عَنْ شَخْصٍ وَ لَا يُلْهِيهِ صَوْتٌ عَنْ صَوْتٍ وَ لَا تَحْجُزُهُ هِبَةٌ عَنْ سَلْبٍ وَ لَا يَشْغَلُهُ غَضَبٌ عَنْ رَحْمَةٍ وَ لَا تُولِهُهُ رَحْمَةٌ عَنْ عِقَابٍ وَ لَا يُجِنُّهُ الْبُطُونُ عَنِ الظُّهُورِ وَ لَا يَقْطَعُهُ الظُّهُورُ عَنِ الْبُطُونِ .
- قَرُبَ فَنَأَى وَ عَلَا فَدَنَا وَ ظَهَرَ فَبَطَنَ وَ بَطَنَ فَعَلَنَ وَ دَانَ وَ لَمْ يُدَنْ .
- لَمْ يَذْرَأِ الْخَلْقَ بِاحْتِيَالٍ وَ لَا اسْتَعَانَ بِهِمْ لِكَلَالٍ.
- أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّهَا الزِّمَامُ وَ الْقِوَامُ فَتَمَسَّكُوا بِوَثَائِقِهَا وَ اعْتَصِمُوا بِحَقَائِقِهَا تَؤُلْ بِكُمْ إِلَى أَكْنَانِ الدَّعَةِ وَ أَوْطَانِ السَّعَةِ وَ مَعَاقِلِ الْحِرْزِ وَ مَنَازِلِ الْعِزِّ فِي يَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ وَ تُظْلِمُ لَهُ الْأَقْطَارُ وَ تُعَطَّلُ فِيهِ صُرُومُ الْعِشَارِ.
- وَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَزْهَقُ كُلُّ مُهْجَةٍ وَ تَبْكَمُ كُلُّ لَهْجَةٍ وَ تَذِلُّ الشُّمُّ الشَّوَامِخُ وَ الصُّمُّ الرَّوَاسِخُ فَيَصِيرُ صَلْدُهَا سَرَاباً [رَقْرَاقاً] رَقْرَقاً وَ مَعْهَدُهَا قَاعاً سَمْلَقاً فَلَا شَفِيعٌ يَشْفَعُ وَ لَا حَمِيمٌ يَنْفَعُ وَ لَا مَعْذِرَةٌ تَدْفَعُ.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت در ستایش خدا، ثنای پیامبر و پند و اندرز
ستایش خدا
- ستایش خدایی را که از آثار توانایی و شکوه کبریایی خود چیزها نمایان ساخت که چشم خردها را از شگفتی های قدرت خود حیران نمود، و اندیشه ی کوشش جان ها را از شناخت حقیقت صفاتش دور و سرگردان نمود.
شهادت به توحید و نبوت
- و شهادت می دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست، شهادتی از سر ایمان و یقین و اخلاص و اعتراف به دین.
- و شهادت می دهم که محمد (صلى الله عليه و آله و سلم)فرستاده ی اوست، هنگامی او را به پیامبری فرستاد که نشانه های هدایت ناپدید گشته ، و راه های پهناور دین در زیر خاک رفته بود. پس حق را آشکار نمود، و برای خلق خیرخواهی فرمود.راه راست را نشان داد، و به می آنه روی فرمان داد. درود و سلام خداوند بر او و خاندانش باد.
پند و اندرز
- بندگان خدا! بدانید که خداوند شما را بیهوده نیافریده، و مهمل رها نکرده است. اندازه ی نعمتهایی را که در اختیارتان نهاده می داند، و آمار بخشندگی هایش را به شما می شناسد. پس پیروزی خود را از او بخواهید، و رستگاری خویش را از او بجوید، و نیازتان را از او طلبید، و عطا و بخشش را از او درخواست کنید، زیرا نه پرده و پرده داری شما را از او بازدارد، و نه دری از او به روی شما بسته باشد.
- او در هر جا و مکان و هر آن و زمان و با هر جن و انسان هست.
- دهشی بر او رخنه وارد نمی آرد، و بخششی از او نمی کاهد، و خواهنده ای ثروتش را به پایان نمی برد، و عطایی داراییش را به نابودی نمی سپارد، و کسی او را از دیگری رویگردان نمی نماید، و صدایی از صدای دیگرش غافل نمی سازد، و دادنی او را از ستاندانی باز نمی دارد، و خشمی او را از مهری مشغول نمی دارد، و رحمتی او را از کیفری سرگرم نمی سازد. نهان بودن او را از آشکار شدن نمی پوشاند، و آشکار بودن او را از نهان بودن جدا نمی سازد.
- در عین نزدیکی دور، و در عین بلندی نزدیک، و در عین آشکاری نهان، و در عین نهانی آشکار است، و از همه بازخواست می کند و بازخواستی از او نمی شود.
- آفریدگان را با فکر و چاره جویی نساخت، و از آنان برای رفع خستگی یاری نخواست.
- بندگان خدا! شما را به پروای الهی سفارش می کنم، که آن مهار بندگی و قوام زندگی است، پس به ریسمان محکم آن بچسبید، و به حقایق استوارش چنگ زنید تا شما را در سرپناه آرامش و جاهای آسایش و دژهای محفوظ و منزل های بلند و دست نایافتنی«روزی که چشم ها خیره گردد»[1]، و اطراف جهان تاریک شود، و گله های شتران پر بها بی صاحب بماند،.
- و در صور بدمند، و هر جانی از تن برآید، و هر زبانی بند آید، و کوه های سر به فلک کشیده خرد گردد، و سنگ های سخت از هم بپاشد، و سنگلاخ ها سرایی لغزنده نماید، و سرزمینهای شناخته شده دشتی صاف و یکدست گردد. روزی که نه شفیعی هست تا شفاعت کند، و نه خویش دلسوزی که سودی رساند، و نه پوزشی که عذاب دور سازد.
[1] سوره ی ابراهیم، آیه ی ۴۲.
قبلی بعدی