متن عربی
[261] .قَالَ (علیه السلام): (1) النَّاسُ فِي الدُّنْيَا عَامِلَانِ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ [يُخَلِّفُ] الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ فَيُفْنِي عُمُرَهُ فِي مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ
(2)وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا فَجَاءَهُ الَّذِي لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَلٍ فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَمِيعاً فَأَصْبَحَ وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ لَا يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ [فَيَمْنَعَهُ].
متن فارسی
امام (عليه السّلام) فرمود:(1)مردم در دنیا دو دسته عمل کننده هستند: عمل کننده ای که در دنیا برای دنیا عمل می کند، دنیا او را از آخرتش مشغول کرده، درباره بازماندگانش از فقر و نداری می ترسد، و درباره خود از آن ایمن می باشد، پس عمر خود را در منفعت دیگران صرف می کند.
(2)و دیگری در دنیا عمل می کند برای پس از آن(آخرت) پس آنچه از دنیا برایش مقرر شده بود بدون عمل بدستش میآید، پس هر دو سهم(سهمیه دنیا و سهمیه آخرت) را با هم بدست آورده، و هر دو دنیا را مالک شده پس نزد خدا موجه و محترم شده از خدا حاجتی نمی خواهد که او را منع و محروم کند.
قبلی بعدی