متن عربی

46.و من كلام له (علیه السلام):عند عزمه على المسير إلى الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله في الركاب‏

1.      اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ .

2.      اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِي السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِيفَةُ فِي الْأَهْلِ وَ لَا يَجْمَعُهُمَا غَيْرُكَ لِأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لَا يَكُونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لَا يَكُونُ مُسْتَخْلَفاً.

[قال السيد الشريف رضي الله عنه و ابتداء هذا الكلام مروي عن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)و قد قفاه أمير المؤمنين ‏ (علیه السلام) بأبلغ كلام و تممه بأحسن تمام من قوله و لا يجمعهما غيرك إلى آخر الفصل‏]

متن فارسی

46.از  سخنان آن حضرت  هنگامی که تصمیم  داشت به سوی شام حرکت کند  وآن دعایی است که چون پا در رکاب نهاد خواند

1. خداوندا به تو پناه می آورم  از رنج سفر،و مشکلات بازگشت ،و دیدن امری نا خوشایند در خانواده و مال و فرزند .
2. خداوندا،تویی همراه در سفر ،و تویی جانشین  در خانواده ، واین دو صفت را باهم کسی جز تو ندارد ، زیرا کسی که جانشین است همراه نیست، وآن که همراه است جانشین نباشد .

 مؤلف :فراز اول این سخن از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده و امیر مؤمنان علیه السلام با جمله ی ولا یجمعهما غیرک... ان را با رساترین سخن پی گرفته  وبه زیباترین وجه به پایان برده است.