متن عربی

 [125] .قَالَ (علیه السلام): (1)وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْكُوفَةِ

(2)يَا أَهْلَ الدِّيَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ.

 (3)يَا أَهْلَ التُّرْبَةِ يَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ يَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ يَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ .

(4)أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ

(5)أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُكِنَتْ وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُكِحَتْ وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ

(6)هَذَا خَبَرُ مَا عِنْدَنَا فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَكُمْ

(7)ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَمَا [وَ اللَّهِ‏] لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِي الْكَلَامِ لَأَخْبَرُوكُمْ أَنَ‏ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى‏.

متن فارسی

(1)آن حضرت از صفین برمی گشت به قبرهایی در ظاهر کوفه رسید.

(2)ای ساکنان خانه های ترسناک، و محله های خالی و بی آب و علف، و قبرهای تاریک.

(3)ای خاک نشینان، ای اهل غربت، ای اهل تنهایی، ای اهل وحشت و هراس.

(4)شما پیرو ما هستید که از پیش رفته اید، وما پیرو شماییم و به شما می رسیم.

(5)اما خانه های شما  دیگران نشمین کردند، اما زنان  شما با دیگران  ازدواج کردند، و اما امولال شما  در میان ورثه  قسمت شد.

(6)این است خبر کارهایی که نزد ما است، پس خیر کارهای نزد شما چیست؟

(7)سپس رو بسوی یارانش توجه نمود و فرمود: آگاه باشید اگر به آنها اجازه سخن داده می شد شما را خبر میداند که بهترین توشه تقوی است.