(عبدالله بن عباس در مسئله اى نظر داد كه امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است كه رأى خود را به من بگويى، و من باى پيرامون آن بينديشم ، آنگاه اگر خلاقى نظر تو فرمان دادم بايد اطاعت كني!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  فضائل حضرت علی علیه السلام ( خطبه شماره 188 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

188.و من كلام له  (علیه السلام):ينبه فيه على فضيلته لقبول قوله و أمره و نهيه‏

(1)وَ لَقَدْ عَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم)

(2)أَنِّي لَمْ أَرُدَّ عَلَى اللَّهِ وَ لَا عَلَى رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ

(3)وَ لَقَدْ وَاسَيْتُهُ بِنَفْسِي فِي الْمَوَاطِنِ الَّتِي تَنْكُصُ فِيهَا الْأَبْطَالُ

(4) وَ تَتَأَخَّرُ فِيهَا الْأَقْدَامُ نَجْدَةً أَكْرَمَنِي اللَّهُ بِهَا

(5)وَ لَقَدْ قُبِضَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَى صَدْرِي

(6)وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِي كَفِّي فَأَمْرَرْتُهَا عَلَى وَجْهِي

(7)وَ لَقَدْ وُلِّيتُ غُسْلَهُ (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ الْمَلَائِكَةُ أَعْوَانِي

(8)فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْأَفْنِيَةُ مَلَأٌ يَهْبِطُ وَ مَلَأٌ يَعْرُجُ

(9)وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِي هَيْنَمَةٌ مِنْهُمْ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى وَارَيْنَاهُ فِي ضَرِيحِهِ

(10)فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّي حَيّاً وَ مَيِّتاً

(11)فَانْفُذُوا عَلَى بَصَائِرِكُمْ وَ لْتَصْدُقْ‏ نِيَّاتُكُمْ فِي جِهَادِ عَدُوِّكُمْ

(12)فَوَالَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِنِّي لَعَلَى جَادَّةِ الْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَعَلَى مَزَلَّةِ الْبَاطِلِ

(13)أَقُولُ مَا تَسْمَعُونَ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِي وَ لَكُمْ‏.


متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در بیان تقرب خودش به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

(1)و امانتداران و آنهایی که حفظ دین از آنها خواسته شده از اصحاب و یاران محمد میدانند.

(2)که من هرگز ساعتی فرمان خدا و پیغمبر وا را ردّ نکرده ام.

(3)و با جان خود با او مواسات و فداکاری کردم در جاهایی که پهلوانان و دلیران به عقب برمی­گشتند.

(4)و قدمها می ایستاد و به تأخیر میافتاد،، و این در اثر شجاعت و دلیری بود که خدا مرا با آن گرامی داشته است.

(5)و رسول خدا قبض روح شد در حالی­ که سر مبارکش در سینه من بود.

(6)و روح شریف آن حضرت بر روی دستم از بدن جدا شد، پس دست خود را-بعنوان تبرک یا جهت دیگر- به رویم کشیدم.

(7)و من متصدی و مباشر غسل دادن آن حضرت شدم و فرشته ها مرا کمک می­کردند.

(8)پس خانه و اطراف آن بر از گریه و ناله شد، گروهی از فرشتگان فرود آمده و گروهی بالا می­رفتند.

(9)و همهمه و صدای آهسته آنها از گوشم جدا نمی­شد به آن حضرت نماز می­خواندند تا آنکه او را در قبرش دفن کردیم.

(10)کیست کسی که در حال حیات و پس از وفات به آن حضرت سزواراتر و نزدیکتر از من باشد.

(11)س روی بصیرت و بینش خودبه پیش بروید، وباید در جهاد با دشمن خود نیت شماا راست و درست باشد.

(12)پس قسم بخدائی که که معبودی جز او نیست من براه حق هستم و آنها در لغزشگاه می­باشند.

(13)می­گویم آنچه را که می­شنوید، واز خدا طلب مغفرت می­کنم برای خودم و برای شما.

قبلی بعدی