متن عربی
9: و [منه] في حديثه (علیه السلام):(1)كُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنَا بِرسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ.
(2)[ [قال] و معنى ذلك أنه إذا عظم الخوف من العدو و اشتد عضاض الحرب فزع المسلمون إلى قتال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)بنفسه فينزل الله [تعالى النصر عليهم] عليهم النصر به و يأمنون [ما] مما كانوا يخافونه بمكانه.
(3)و قوله إذا احمر البأس كناية عن اشتداد الأمر و قد قيل في ذلك أقوال أحسنها أنه شبه حمي الحرب بالنار التي تجمع الحرارة و الحمرة بفعلها و لونها
(4)و مما يقوي ذلك قول [الرسول] رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)و قد رأى مجتلد الناس يوم حنين و هي حرب هوازن الآن حمي الوطيس- [و الوطيس] فالوطيس مستوقد النار
(5)فشبه رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)ما استحر من جلاد القوم باحتدام النار و شدة التهابها]
(6)انقضى هذا الفصل و رجعنا إلى سنن الغرض الأول في هذا الباب
متن فارسی
در حدیث آن حضرت هست: (1)چون ترس و کارزار شدت می یافت خود را به وسیله رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم حفظ می کردیم و به او پناه می بردیم،و کسی از ما به دشمن از او نزدیکتر نبود.
(2)معنی این سخن این است :هنگامی که ترس از دشمن زیاد می شد و گزیدن جنگ زیاد شدت می یافت مسلمانان به کارزار خود رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پناه می برندند، پس خدا نصرت خود را به ایشان نازل می نمود، و مسلمانان به برکت وجود او از آنچه می ترسیدند ایمن می شدند.
(3)فرمایش حضرت: اذا احمر البأس: کنایه است از شدت یافتن کار، و در این باره سخنان زیبا گفته-اند:حضرت گرم کردن جنگ را تشبیه نموده به آتشی که حرارت و سرخی را با عمل و رنگش جمع می کند.
(4)و از چیزهایی که این معنی را تأیید می کند سخن رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است که روز حنین که جنگ با قبیله هوازن بود چون شمشیر زدن مردم را دید فرمود: الان حمیّ الوطیس: حالا تنور داغ شد، وطیس: محل روشن نمودن آتش است.
(5)پس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شدت یافتن زد و خورد قوم را تشبیه نموده به روشن شدن آتش و شدت یافن شعله وری آن.
(6)این فصل به پایان یافت، برمی گردیم به روش هدف اول در این باب.
قبلی