متن عربی
224.و من كلام له (علیه السلام):بعد أن أقدم أحدهم عل الكلام فحصر، و هو في فضل أهل البيت، و وصف فساد الزمان
(1)أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ بَضْعَةٌ مِنَ الْإِنْسَانِ
(2)فَلَا يُسْعِدُهُ الْقَوْلُ إِذَا امْتَنَعَ وَ لَا يُمْهِلُهُ النُّطْقُ إِذَا اتَّسَعَ
(3) وَ إِنَّا لَأُمَرَاءُ الْكَلَامِ وَ فِينَا تَنَشَّبَتْ عُرُوقُهُ وَ عَلَيْنَا تَهَدَّلَتْ غُصُونُهُ
فساد الزمان
(4)وَ اعْلَمُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ أَنَّكُمْ فِي زَمَانٍ الْقَائِلُ فِيهِ بِالْحَقِّ قَلِيلٌ
(5)وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ كَلِيلٌ وَ اللَّازِمُ لِلْحَقِّ ذَلِيلٌ
(6)أَهْلُهُ مُعْتَكِفُونَ عَلَى الْعِصْيَانِ مُصْطَلِحُونَ عَلَى الْإِدْهَانِ
(7)فَتَاهُمْ عَارِمٌ وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ
(8)وَ عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ وَ [فَارِئُهُمْ] قَارِنُهُمْ مُمَاذِقٌ
(9)لَا يُعَظِّمُ صَغِيرُهُمْ كَبِيرَهُمْ وَ لَا يَعُولُ غَنِيُّهُمْ فَقِيرَهُمْ.
متن فارسی
از سخنان آن حضرت است درباره زبان و توصیف زمان خود.
نقل میکنند که علی علیه السلام روزی به خواهر زاده اش «جعدة ابن هبیره مخزومی» فرمود به منبر رفته برای مردم خطبه بخواند-چون جعده به منبر رفت و مردم را مشاهده کرد نتوانست سخن بگوید، امام برخاست و به منبر رفت واین خطبه را ایراد نمود:
(1)آگاه باشید که زبان پاره ای از انسان است.
(2)گفتار و سخن گفتن او را یاری نمیکند، زمانی که انسان خودداری کند، و گفتار زبان را مهلت نمیدهد اگر انسان در وسعت و آمادگی باشد.
(3)و ما امیران سخن میباشیم، و ریشه های آن در خاندان ما فرو رفته، و شاخههای آن برما سایه افکنده است.
(4)و بدانید که خدا شما را رحمت کند که شما در زمانی هستید گوینده حق در آن اندک است.
(5)و زبانها از گفتن سخن راست کند و ناتوان است، و کسی که ملازم و مواظب حق باشد ذلیل و خوار است.
(6)ااهل این زمان بر نافرمانی ملازمند، و بر تملق و چاپلوسی اتفاق و عادت کرده است.
(7)جوانان آنها بیشرم و بدخو، و پیروان آنها گنهکار میباشند.
(8)و دانشمندان انها دو چهره، وقاریان آنها چاپلوس میباشند.
(9)کوچکهای آنها بزرگان را تعظیم و احترام نمیکنند. توانگرانشان از نیازمندان دستگیری نمیکنند.
قبلی بعدی