متن عربی

230.و من خطبة له (علیه السلام):في الوصية بأمور

التقوى‏

(1)أُوصِيكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلَائِهِ إِلَيْكُمْ

(2) وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلَائِهِ لَدَيْكُمْ

(3)فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ

(4)أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ‏

الموت‏

(5)وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ

(6)وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ (7)فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ

(8)حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ (9)فَكَأَنَّهُمْ [كَأَنَّهُمْ‏] لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً

(10)وَ كَأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً

(11)أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ

(12) وَ اشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ انْتَقَلُوا

(13) لَا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالًا وَ لَا فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً (14)أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ‏

سرعة النفاد

(15)فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ الَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا

(16) وَ الَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا

(17)وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ

(18)فَإِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ

(19)مَا أَسْرَعَ السَّاعَاتِ فِي الْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ الْأَيَّامَ فِي الشَّهْرِ

(20)وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِي السَّنَةِ وَ أَسْرَعَ السِّنِينَ فِي الْعُمُرِ.

متن فارسی

230. از خطبه­ های آن حضرت است در پند و اندرز مردم –در صبحی صالح (188) است.

(1)ای مردم شما را سفارش میکنم به تقوای الهی و زیاده حمد و ثنا نمودن خدا در برابر احسانهایش که به شما نموده است.

(2)و بر نعمتهایش که به شما عطا نموده، و در آزمایشهایش که به شما دارد.

(3)پس چه بسا نعمتی که به شما عطا نموده، و آزمایشهایش که به شما دارد.

پس چه بسا نعمتی که به شما تخصیص داد، و با رحمت خود شما را دریافت و جبران مود.

(4)عیبها و گناهان خود را به او آشکار کردید او بر شما پوشانید، خود را در معرض مؤاخذه و عذاب او قرار دادید وا شما را مهلت داد.

(5) وشما را سفارش میکنم بیاد نمودن مرگ و کم غافل شدن از آن.

(6)و چگونه غفلت میکنید از چیزی که از شما غفلت نمی­کندف و امید می­بندید، به آنچه به شما مهلت نمی­دهد.

(7)در عبرت و موعظه دادن کافی است مردگانی که آنها را دیدید.

(8)به قبرشان حمل شدند در حالی­که سوار نبودند، و به قبرها فرود شدند در حالی­که فرود آینده نبودند(چون به اختیار خودشان نبود).

(9)پس گویا که آنها آباد کننده دنیا نبودند.

(10)و گویا که آخرت همیشه خانه ایشان بوده است.

(11)وحشتناک کردند جاهایی را که وطن نموده بودند(ّبا مرگ آنها منازلشان وحشتناک شد) ووطن نمودند در جاهایی که (در گورستانها) از آن وحشت داشتند.

(12)و مشغول بودند به آنچه(ّبدنیایی) که از آن مفارقت نمودند، و ضایع نمودند آن-آخرت- را که بسوی آن منتقل شدند.

(13)نه از کار زشت میتوانند منتقل شوند و عوض کنند، و نه کارهای خیر را میتوانند بیافزایند.

(14)با دنیا انس گرفتند دنیا آنها را فریب داد، و به آن اطمینان کردند دنیا آنها را هلاک کرد و درفاکند.

(15)پس خدا شما را رحمت کند مسابقه و پیشدستی کنید بسوی آن منزلهای خود که مأموریت دارید آنها را آباد کنید.

(16)منازلی که بسوی آنها ترغیب و تشویق و دعوت شده­اید.

(17)و با صبر نمودن بر اطاعت و فرمانبری از خدا، و دوری نمودن از نافرمانی او بخواهید که (خدا نعمتهای خود را بر شما تمام و کامل کند.

(18)زیرا که فردا به امروز نزدیک است.

(19)چه با شتاب میگذرد ساعتها در روز، و چه قدر با شتاب است روزها در ماه.

(20)و چقدر باشتای است ماهها در سال و چقدر با شتاب است سالها در عمر.