اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به معاویه ( نامه شماره 32 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

32 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى معاوية

(1)وَ أَرْدَيْتَ جِيلًا مِنَ النَّاسِ كَثِيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ وَ أَلْقَيْتَهُمْ فِي مَوْجِ بَحْرِكَ

(2)تَغْشَاهُمُ الظُّلُمَاتُ وَ تَتَلَاطَمُ بِهِمُ الشُّبُهَاتُ  

(3)[فَجَارُوا] فَجَازُوا عَنْ وِجْهَتِهِمْ وَ نَكَصُوا عَلَى أَعْقَابِهِمْ

(4)وَ تَوَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ وَ عَوَّلُوا عَلَى أَحْسَابِهِمْ

(5)إِلَّا مَنْ فَاءَ مِنْ أَهْلِ الْبَصَائِرِ

(6)فَإِنَّهُمْ فَارَقُوكَ بَعْدَ مَعْرِفَتِكَ وَ هَرَبُوا إِلَى اللَّهِ مِنْ مُوَازَرَتِكَ

(7)إِذْ حَمَلْتَهُمْ عَلَى الصَّعْبِ وَ عَدَلْتَ بِهِمْ عَنِ الْقَصْدِ

(8)فَاتَّقِ اللَّهَ يَا مُعَاوِيَةُ فِي نَفْسِكَ وَ جَاذِبِ الشَّيْطَانَ قِيَادَكَ

(9)فَإِنَّ الدُّنْيَا مُنْقَطِعَةٌ عَنْكَ وَ الْآخِرَةَ قَرِيبَةٌ مِنْكَ وَ السَّلَامُ‏.


متن فارسی

از نامه های آن حضرت است به معاویه.

(1)گروه بسیاری از مردم را هلاک نمودی، آنها را با گمراهی خود فریفتی و در موج دریای ضلالت انداختی.

(2)تاریکیهای گمراهی ایشان را فرا می گیرد، و امواج شبه ها آنها را به تلاطم میاندازد.

(3)پس از راه روبروی خود کنار رفتند، و به پاشنه خود برگشتند.

(4)و بر پشت و عقب برگشتند، و بر حسبهای خود اعتماد کردند.

(5)مگر کسانی از صاحبان بینش که بسوی حق برگشتند.

(6)که آنها پس از شناخت تو از تو جدا شدند، و از یاری نمودن تو بسوی خدا فرار کردند.

(7)چون آنها را به دشواری وا داشتی و از راه راست کنار نمودی.

(8)پس ای معاویه از خدا تقوی کن و بترس درباره نفس خود، و مهار خود را از دست شیطان بکش و در پی او نرو.

(9)زیرا که دنیا از تو بریده شدنی است، و آخرت به تو نزدیک است.

 

قبلی بعدی