دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به عبدالله بن عباس ( نامه شماره 72 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

72 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى عبد الله بن العباس [رضي الله عنه‏]

(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ وَ لَا مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ

(2)وَ اعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ

(3)وَ أَنَّ الدُّنْيَا دَارُ دُوَلٍ فَمَا كَانَ مِنْهَا لَكَ أَتَاكَ عَلَى ضَعْفِكَ وَ مَا كَانَ مِنْهَا عَلَيْكَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِكَ‏.


متن فارسی

از نامه های آن حضرت است به عبدالله بن عباس خدا رحمتش کند.

(1)پس از حمد و صلوات تو نمی توانی بر اجلت پیشی بگیری، و آنچه مال و نصیب تو نیست به تو روزی نمی-شود.

(2)بدانکه روزگار دو روز است: روزی به نفع تو، و روزی بر علیه تو.

(3)و دنیا سرای گردش است، آنچه از دنیا به سود و نصیب تو است به می آید با همه ضعف و ناتوانی تو، و آنچه از دنیا به ضرر تو است با همه زور و قدرتت نمی توانی جلو آنرا بگیری.

قبلی بعدی