آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  اسیران بنی ناجيه ( خطبه شماره 44 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(44) (و من كلام له ( عليه السلام  ) لما هرب مصقلة بن هبيرة الشيباني إلى معاوية و كان قد ابتاع سبي بني ناجية من عامل أمير المؤمنين ( عليه السلام  ) و أعتقهم فلما طالبه بالمال خاس به و هرب إلى الشام

  1. قَبَّحَ اللَّهُ مَصْقَلَةَ
  2. فَعَلَ فِعْلَ السَّادَةِ
  3. وَ فَرَّ فِرَارَ الْعَبِيدِ
  4. فَمَا أَنْطَقَ مَادِحَهُ حَتَّى أَسْكَتَهُ وَ لَا صَدَّقَ وَاصِفَهُ حَتَّى بَكَّتَهُ
  5. وَ لَوْ أَقَامَ لَأَخَذْنَا مَيْسُورَهُ
  6. وَ انْتَظَرْنَا بِمَالِهِ وُفُورَهُ  

متن فارسی

 سخنى از آن حضرت (علیه السلام)مصقلة ابن هبيره شيبانى، اسيران بنى ناجيه را از عامل امير المؤمنين خريد و آزاد كرد و چون على (علیه السلام) بهاى آن مطالبه نمود، مصقله نزد معاويه گريخت و على (علیه السلام) در باره آن فرمود:

  1. خداوند مصقله را از خير دور كناد.
  2. كردارش چون سروران آزاده بود
  3. و فرارش چون بردگان.
  4. ستاينده اش را، هنوز سخن آغاز نكرده، خاموش ساخت و هنوز زبان به وصف او نگشوده بود كه سرزنش نمود.
  5. اگر مانده بود و نمى رفت آنچه را كه برايش ميسر بود از او مى ستدم
  6. و براى باقى، تا مالى به دستش افتد، مهلت مى دادم.
قبلی بعدی