خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > پیمانه ها و ترازوها ( خطبه شماره 129 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(129) (و من خطبة له ( عليه السلام ) (في ذكر المكاييل و الموازين)
- عِبَادَ اللَّهِ إِنَّكُمْ وَ مَا تَأْمُلُونَ مِنْ هَذِهِ الدُّنْيَا أَثْوِيَاءُ مُؤَجَّلُونَ
- وَ مَدِينُونَ مُقْتَضَوْنَ أَجَلٌ مَنْقُوصٌ وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ
- فَرُبَّ دَائِبٍ مُضَيِّعٌ
- وَ رُبَّ كَادِحٍ خَاسِرٌ
- وَ قَدْ أَصْبَحْتُمْ فِي زَمَنٍ لَا يَزْدَادُ الْخَيْرُ فِيهِ إِلَّا إِدْبَاراً وَ الشَّرُّ فِيهِ إِلَّا إِقْبَالًا
- وَ الشَّيْطَانُ فِي هَلَاكِ النَّاسِ إِلَّا طَمَعاً
- فَهَذَا أَوَانٌ قَوِيَتْ عُدَّتُهُ
- وَ عَمَّتْ مَكِيدَتُهُ
- وَ أَمْكَنَتْ فَرِيسَتُهُ
- اضْرِبْ بِطَرْفِكَ حَيْثُ شِئْتَ مِنَ النَّاسِ
- فَهَلْ تُبْصِرُ إِلَّا فَقِيراً يُكَابِدُ فَقْراً
- أَوْ غَنِيّاً بَدَّلَ نِعْمَةَ اللَّهِ كُفْراً
- أَوْ بَخِيلًا اتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللَّهِ وَفْراً
- أَوْ مُتَمَرِّداً كَأَنَّ بِأُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ الْمَوَاعِظِ وَقْراً
- أَيْنَ خِيَارُكُمْ وَ صُلَحَاؤُكُمْ
- وَ أَحْرَارُكُمْ وَ سُمَحَاؤُكُمْ
- وَ أَيْنَ الْمُتَوَرِّعُونَ فِي مَكَاسِبِهِمْ
- وَ الْمُتَنَزِّهُونَ فِي مَذَاهِبِهِمْ
- أَ لَيْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَمِيعاً عَنْ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ الْعَاجِلَةِ الْمُنَغَّصَةِ
- وَ هَلْ خُلِّفْتُمْ إِلَّا فِي حُثَالَةٍ لَا تَلْتَقِي إِلَّا بِذَمِّهِمُ الشَّفَتَانِ اسْتِصْغَاراً لِقَدْرِهِمْ وَ ذَهَاباً عَنْ ذِكْرِهِمْ
- فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ
- ظَهَرَ الْفَسَادُفَلَا مُنْكِرٌ مُغَيِّرٌ وَ لَا زَاجِرٌ مُزْدَجِرٌ
- أَ فَبِهَذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُجَاوِرُوا اللَّهَ فِي دَارِ قُدْسِهِ
- وَ تَكُونُوا أَعَزَّ أَوْلِيَائِهِ عِنْدَهُ
- هَيْهَاتَ لَا يُخْدَعُ اللَّهُ عَنْ جَنَّتِهِ
- وَ لَا تُنَالُ مَرْضَاتُهُ إِلَّا بِطَاعَتِهِ
- لَعَنَ اللَّهُ الْآمِرِينَ بِالْمَعْرُوفِ التَّارِكِينَ لَهُ
- وَ النَّاهِينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعَامِلِينَ بِهِ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام) در باره پيمانه ها و ترازوها
- اى بندگان خدا، شما و آرزوهايتان در اين دنيا، همانند مهمانانى هستيد كه زمان درنگش معين شده
- يا همانند وامدارى هستيد كه مدت وامش سرآمده و اكنون طلبكاران به مطالبه آمده اند. زمان كوتاه است و اعمالتان را ثبت كرده اند.
- چه بسا، كسانى در كارى مى كوشند و سرانجام، تباهش مى كنند
- و چه بسا، كسانى كه در كارى رنج مى برند و سرانجام، زيان مى بينند.
- شما در زمانى زندگى مى كنيد كه نيكى از آن رخت بر بسته و پيوسته دورتر مى رود و بدى بدان روى نهاده است و پيوسته پيشتر مى آيد.
- شيطان، طمع در هلاكت مردم بسته
- و اكنون زمانى است كه اسباب كارش نيك مهيا شده
- و مكر و فريبش به همه جا راه يافته است
- و شكارش در چنگال اوست.
- به هر كجا كه خواهى چشم بگردان و مردم را بنگر،
- آيا جز درويشى، كه از درويشى اش رنج مى برد
- يا توانگرى كه نعمت خدا را كفران مى كند
- يا بخيلى، كه در اداى حق خدا بخل مى ورزد تا بر ثروتش بيفزايد،
- يا متمردى، كه گوشش براى شنيدن اندرزها گران شده است، چيز ديگرى خواهى ديد.
- اخيار و صالحان كجايند
- آزادگان و بخشندگان چه شده اند
- كجايند آنان كه در داد و ستد پارسايى مى كردند
- و راه و روشى پاكيزه داشتند.
- آيا نه چنين است، كه همگى از اين جهان پست و زودگذر و آميخته به تيرگى و رنج رخت به جهان ديگر برده اند
- و شما به جاى آنها مانده ايد. در ميان گروهى فرومايگان، كه لبها از به هم خوردن و بردن نامشان و نكوهش اعمالشان ننگ دارد.
- در اين حال بايد گفت: انا لله و انا اليه راجعون.
- فساد آشكار شده، كسى نيست كه زشتكاريها را دگرگون سازد و كسى نيست كه بزهكاران را مهار كند.
- با چنين اعمالى مى خواهيد كه در جوار خداوندى در سراى قدس او به سر بريد
- يا از گراميترين دوستان او به شمار آييد.
- آرزويى محال است. خداوند را براى رفتن به بهشت نتوان فريفت
- و خشنودى او جز به اطاعت و بندگى حاصل نشود.
- خدا لعنت كند كسانى را كه امر به معروف مى كنند و خود به جاى نمى آورند
- يا نهى از منكر مى نمايند و خود به جاى مى آورند.
قبلی بعدی
