نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به عبد الله بن عباس، پس از کشته شدن محمد بن ابی بکر.
اما بعد. مصر گشوده شد و محمد بن ابی بکر (رحمه الله) به شهادت رسيد.
پاداش او را از خدای می طلبم. محمد، فرزندی بود نيکخواه و کارگزاری بود کوشنده و شمشيری بود برنده و رکنی استوار بود در برابر دشمن.
مردم را تحريض کردم که بدو پيوندند و، بيش از آنکه حادثه در رسد، ياريش کنند. آنان را پنهان و آشکارا فراخواندم و باز فراخواندم، بعضی به اکراه آمدند و برخی بهانه های دروغ آوردند و شماری در خانه های خود نشستند و ما را فرو گذاشتند.
از خدا می خواهم که بزودی از ايشان رهاييم دهد. به خدا سوگند، اگر نه اين بود که همه آرزويم به شهادت رسيدن است، به هنگام رويارويی با دشمن و اگر نه دل بر مرگ نهاده بودم، خوش نداشتم که حتی يک روز هم در ميان اينان بمانم يا در روی ايشان بنگرم.
