خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > پارسایی از دنیا ( خطبه شماره 98 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(98) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- نَحْمَدُهُ عَلَى مَا كَانَ
- وَ نَسْتَعِينُهُ مِنْ أَمْرِنَا عَلَى مَا يَكُونُ
- وَ نَسْأَلُهُ الْمُعَافَاةَ فِي الْأَدْيَانِ
- كَمَا نَسْأَلُهُ الْمُعَافَاةَ فِي الْأَبْدَانِ
- عِبَادَ اللَّهِ
- أُوصِيكُمْ بِالرَّفْضِ لِهَذِهِ الدُّنْيَا التَّارِكَةِ لَكُمْ وَ إِنْ لَمْ تُحِبُّوا تَرْكَهَا
- وَ الْمُبْلِيَةِ لِأَجْسَامِكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ تَجْدِيدَهَا
- فَإِنَّمَا مَثَلُكُمْ وَ مَثَلُهَا كَسَفْرٍ
- سَلَكُوا سَبِيلًا فَكَأَنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوهُ
- وَ أَمُّوا عَلَماً فَكَأَنَّهُمْ قَدْ بَلَغُوهُ
- وَ كَمْ عَسَى الْمُجْرِي إِلَى الْغَايَةِ أَنْ يُجْرِيَ إِلَيْهَا حَتَّى يَبْلُغَهَا
- وَ مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ بَقَاءُ مَنْ لَهُ يَوْمٌ لَا يَعْدُوهُ
- وَ طَالِبٌ حَثِيثٌ يَحْدُوهُ
- فِي الدُّنْيَا حَتَّى يُفَارِقَهَا
- فَلَا تَنَافَسُوا فِي عِزِّ الدُّنْيَا وَ فَخْرِهَا
- وَ لَا تَعْجَبُوا بِزِينَتِهَا وَ نَعِيمِهَا
- وَ لَا تَجْزَعُوا مِنْ ضَرَّائِهَا وَ بُؤْسِهَا
- فَإِنَّ عِزَّهَا وَ فَخْرَهَا إِلَى انْقِطَاعٍ
- وَ إِنَّ زِينَتَهَا وَ نَعِيمَهَا إِلَى زَوَالٍ
- وَ ضَرَّاءَهَا وَ بُؤْسَهَا إِلَى نَفَادٍ
- وَ كُلُّ مُدَّةٍ فِيهَا إِلَى انْتِهَاءٍ
- وَ كُلُّ حَيٍّ فِيهَا إِلَى فَنَاءٍ
- أَ وَ لَيْسَ لَكُمْ فِي آثَارِ الْأَوَّلِينَ مُزْدَجَرٌ
- وَ فِي آبَائِكُمُ الْمَاضِينَ تَبْصِرَةٌ وَ مُعْتَبَرٌ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ
- أَ وَ لَمْ تَرَوْا إِلَى الْمَاضِينَ مِنْكُمْ لَا يَرْجِعُونَ
- وَ إِلَى الْخَلَفِ الْبَاقِينَ لَا يَبْقُونَ
- أَ وَ لَسْتُمْ تَرَوْنَ أَهْلَ الدُّنْيَا يُمْسُونَ وَ يُصْبِحُونَ عَلَى أَحْوَالٍ شَتَّى
- فَمَيِّتٌ يُبْكَى
- وَ آخَرُ يُعَزَّى
- وَ صَرِيعٌ مُبْتَلَى
- وَ عَائِدٌ يَعُودُ
- وَ آخَرُ بِنَفْسِهِ يَجُودُ
- وَ طَالِبٌ لِلدُّنْيَا وَ الْمَوْتُ يَطْلُبُهُ
- وَ غَافِلٌ وَ لَيْسَ بِمَغْفُولٍ عَنْهُ
- وَ عَلَى أَثَرِ الْمَاضِي مَا يَمْضِي الْبَاقِي
- أَلَا فَاذْكُرُوا هَادِمَ اللَّذَّاتِ
- وَ مُنَغِّصَ الشَّهَوَاتِ
- وَ قَاطِعَ الْأُمْنِيَّاتِ عِنْدَ الْمُسَاوَرَةِ لِلْأَعْمَالِ الْقَبِيحَةِ
- وَ اسْتَعِينُوا اللَّهَ عَلَى أَدَاءِ وَاجِبِ حَقِّهِ
- وَ مَا لَا يُحْصَى مِنْ أَعْدَادِ نِعَمِهِ وَ إِحْسَانِهِ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- حمد مى گوييم او را، بر آنچه بوده است
- و از او يارى مى جوييم در كار خود، براى آنچه خواهد بود.
- و از او مى خواهيم كه دين ما را به سلامت دارد،
- همان گونه كه از او سلامت تنهايمان را مى طلبيم.
- اى بندگان خدا،
- شما را وصيت مى كنم كه اين دنيا را ترك گوييد، كه دنيا شما را ترك خواهد گفت، هر چند، راضى به ترك او نباشيد
- و جسمتان را كهنه مى كند، هرچند، شما خواستار تازه بودن آن باشيد.
- مثل شما و دنيا مثل مسافرانى است
- كه به راهى مى روند و تا به خود آيند، بينند كه آن را پيموده اند.
- يا آهنگ رسيدن به نشانه و هدفى كنند و تا ديده بر مى كنند، بينند كه به آن رسيده اند.
- اى بسا رونده اى كه مى تازد و شتابان مى تازد تا به پايان راه رسد.
- به چه اميد مى بندد، كسى كه زندگيش به مثابه يك روز است و از آن در نمى گذرد.
- و همواره كسى در قفاى او افتاده و او را به شتاب مى راند و نگذارد كه درنگ كند.
- تا اين كه از اين جهانش بركند،
- پس در عزّت و افتخار اين جهان با يكديگر رقابت مكنيد
- و به زيورها و خواسته هاى آن بر خود مباليد
- و از سختيها و رنجهايش فغان و زارى سر مدهيد،
- زيرا عزت و افتخارش پايان پذير است
- و زيور و خواسته اش روى در زوال دارد
- و سختيها و رنجهايش بر دوام نباشد،
- هر مدتى در آن به پايان رسد
- و هر زنده اى بميرد.
- اگر خردمنديد، چرا در آثار پيشينيان
- و آنچه بر نياكانتان گذشته است نمى نگريد و عبرت نمى گيريد و باز نمى ايستد
- آيا نمى بينيد كه رفتگان باز نمى گردند
- آيا نمى بينيد كه بر جاى ماندگان را بقايى نيست
- آيا نمى بينيد كه مردم دنيا، شب را به روز مى آورند و روز را به شب مى رسانند و هر يك در حالى ديگر هستند
- يكى مرده اى است كه بر او مى گريند،
- يكى را در مرگ عزيزى تسليت مى گويند،
- يكى بيمارى است بر زمين افتاده و گرفتار،
- يكى به عيادت بيمارى مى رود
- يكى در حال جان دادن است
- و، در همان حال، مرگ در پى اوست، و او خود در طلب دنياست،
- در عالم غفلت و، حال آنكه، مرگ از او غافل نيست.
- آنسان كه گذشتگان گذشته اند، بر جاى ماندگان هم خواهند گذشت.
- هنگامى كه آهنگ كارى ناپسند مى كنيد، به ياد داشته باشيد مرگ را كه ويرانگر خوشيهاست
- و تيره كننده شهوتهاست
- و قطع كننده رشته آرزوهاست.
- از خدايا يارى خواهيد تا بتوانيد حق واجب او را ادا كنيد
- و شكر نعمتها و احسانهاى بيحسابش را به جاى آوريد.
قبلی بعدی
