سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در نكوهش بصره و مردمش
شما سپاهيان آن زن بوديد
و پيروان آن ستور .
كه چون بانگ كرد اجابتش كرديد
و چون كشته شد روى به گريز نهاديد.
خلق و خويتان همه فرومايگى است.
پيمانهايتان گسستنى است
و دينتان دورويى است
و آبتان شور است.
آن كس كه در ميان شما زيست كند گرفتار كيفر گناه خويش است.
و آنكه از ميان شما رخت بربندد، به رحمت پروردگارش رسيده است.
گويى مسجد شما را مى بينم، كه چون سينه كشتى است بر روى دريا، زيرا شهرتان در گرداب عذابى كه خداوند از فرازش و فرودش فرستاده، گرفتار است و همه ساكنان آن غرق شده اند.
«در روايتى چنين آمده است»: سوگند به خدا شهرتان در آب غرق مى شود، چنانكه گويى مسجدتان را مى بينم كه همانند سينه كشتى سر از آب بيرون دارد. يا همانند شتر مرغى بر زمين خفته.
