از نامه آن حضرت (علیه السلام) به مصقلة بن هبيره شيبانی که عامل او در اردشير خره بود
از تو خبری به من رسيده، که اگر چنان کرده باشی، خدای خود را به خشم آورده ای و امام خود را غضبناک کرده ای. تو غنايم جنگی مسلمانان را که به نيروی نيزه ها و اسبانشان گرد آمده است و بر سر آنها خونها ريخته شده، به جماعتی از عربهای قوم خود، که تو را اختيار کرده اند، بخشيده ای.
سوگند به کسی که دانه را شکافته و جانداران را آفريده، اگر اين سخن راست باشد، از ارج خود در نزد من فرو کاسته ای و کفه اعتبار خود را سبک کرده ای. پس حقيقت پروردگارت را سهل می نگار و خوار مدان و دنيايت را به نابودی دينت آباد مگردان. که در زمره زيانکارترين مردم در روز رستاخيز خواهی بود.
بدان، که مسلمانانی که در نزد تو هستند، يا در نزد ما هستند، سهمشان از اين غنيمت برابر است. برای گرفتن سهم خود نزد من می آيند و چون بگيرند، باز می گردند.
