عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  پایان زندگی با آمدن اجل ( حکمت شماره 192 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

192.وَ قَالَ(عليه السلام ):

  1. إِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَانٍ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ. 
  2. وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ.

متن فارسی

192 .و فرمود (علیه السلام):

  1. با هر انسانى دو فرشته است كه نگهبان اويند. چون تقدير فراز آيد از ميان او و تقدير به كنارى روند و تسليمش كنند.
  2. مدت عمرى كه براى هركس معين شده، او را، چون سپرى، حفظ مى كند.
قبلی بعدی