با مهربانى، شما را به سوى حق سوق مى دهم و شما همانند بزغاله اى كه از غرش شير مى رمد از آن مى رميد.
بعيد است كه به يارى شما عدالتى را، كه چهره نهفته است، آشكار سازم
يا حقى را، كه ديگران به كژيش كشانيده اند، راست گردانم.
بار خدايا، تو مى دانى، كه آن كارها كه از ما سر زد، نه براى همچشمى بود و نه رقابت در قدرت
و نه خواستيم از اين دنياى ناچيز چيزى افزون به چنگ آوريم.
بلكه مى خواستيم نشانه هاى دين تو را كه دگرگون شده بود بازگردانيم
و بلاد تو را اصلاح كنيم
تا بندگان ستمديده ات در امان مانند
و آن حدود كه مقرر داشته اى، جارى گردد.
بار خدايا، من نخستين كسى هستم كه به سوى تو روى آوردم و دعوت را شنيدم و اجابت كردم
و در نماز، كسى جز رسول الله (صلى اللّه عليه و آله) بر من پيشى نگرفته است.
شما دانسته ايد، كه سزاوار نيست كسى كه بر ناموسها و جانها و غنيمتها و احكام مسلمين ولايت دارد و پيشوايى مسلمانان بر عهده اوست، مردى بخيل و تنگ چشم باشد،
تا در خوردن اموالشان حريص شود
و نيز، والى نبايد نادان باشد تا مردم را با نادانى خود گمراه سازد
و نبايد كه ستمكار باشد تا وظيفه روزى آنان را ببرد
و نبايد از گردش ايام بترسد تا گروهى را همواره بر گروه ديگر برترى دهد،
و نه كسى، كه در داورى رشوه مى ستاند، تا رشوه گيرنده حقوق مردم را از ميان برده و در بيان احكام و حدود الهى توقف نمايد.
و نه كسى، كه سنّت را فرو مى گذارد تا امّت را به هلاكت اندازد.
