آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  به عبد الله بن عباس ( نامه شماره 72 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(72) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) إلى عبد الله ابن العباس رحمه الله

  1. أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ وَ لَا مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ
  2. وَ اعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ وَ أَنَّ الدُّنْيَا دَارُ دُوَلٍ فَمَا كَانَ مِنْهَا لَكَ أَتَاكَ عَلَى ضَعْفِكَ وَ مَا كَانَ مِنْهَا عَلَيْكَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِكَ

متن فارسی

نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به عبد الله بن عباس

  1. اما بعد، تو بر اجلت پيشی نخواهی گرفت و آنچه روزی تو نيست به تواش ندهند
  2. و بدان که دنيا دو روز است: روزی به سود تو و روزی به زيان تو. و دنيا سرايی است که پيوسته دست به دست می گردد. آنچه از آن تو باشد، سرانجام، به تو خواهد رسيد، هر چند، ناتوان باشی و آنچه بر زيان توست، دفعش نتوانی کرد، هر چند، نيرومند باشی.
قبلی بعدی