متن عربی

(20) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) إلى زياد ابن أبيه و هو خليفة عامله عبد الله بن عباس على البصرة و عبد الله عامل أمير المؤمنين ( عليه السلام  ) يومئذ عليها و على كور الأهواز و فارس و كرمان

وَ إِنِّي أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَماً صَادِقاً لَئِنْ بَلَغَنِي أَنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَيْ ءِ الْمُسْلِمِينَ شَيْئاً صَغِيراً أَوْ كَبِيراً لَأَشُدَّنَّ عَلَيْكَ شَدَّةً تَدَعُكَ قَلِيلَ الْوَفْرِ ثَقِيلَ الظَّهْرِ ضَئِيلَ الْأَمْرِ وَ السَّلَامُ.

متن فارسی

از نامه آن حضرت (علیه السلام) اين نامه را به زياد بن ابيه نوشته است که از سوی عبد الله بن عباس بر بصره فرمان می راند و ابن عباس خود از جانب علی (علیه السلام) فرمانروايی اهواز و فارس و کرمان را داشت.

به خدا سوگند می خورم، سوگندی راست که اگر به من خبر رسد که در غنايم مسلمانان به اندک يا بسيار خيانت کرده ای، چنان بر تو سخت گيرم که کم مايه مانی و بار هزينه عيال بر دوشت سنگينی کند و حقير و خوار شوی. و السلام.