متن عربی

(30) (و من كلام له ( عليه السلام  ) (في معنى قتل عثمان)

1. لَوْ أَمَرْتُ بِهِ لَكُنْتُ قَاتِلًا.
2. أَوْ نَهَيْتُ عَنْهُ لَكُنْتُ نَاصِراً.
3. غَيْرَ أَنَّ مَنْ نَصَرَهُ لَا يَسْتَطِيعُ.
4. أَنْ يَقُولَ خَذَلَهُ مَنْ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ.
5. وَ مَنْ خَذَلَهُ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يَقُولَ نَصَرَهُ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي.
6. وَ أَنَا جَامِعٌ لَكُمْ أَمْرَهُ.
7. اسْتَأْثَرَ فَأَسَاءَ الْأَثَرَةَ.
8. وَ جَزِعْتُمْ فَأَسَأْتُمُ الْجَزَعَ.
9. وَ لِلَّهِ حُكْمٌ وَاقِعٌ فِي الْمُسْتَأْثِرِ وَ الْجَازِعِ.

متن فارسی

 سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در باره كشته شدن عثمان

1. اگر به كشتن او فرمان مى دادم، قاتل او مى بودم.
2. و اگر ديگران را از كشتنش منع مى كردم چنان بود كه به ياريش برخاسته ام.
3. اما كسى كه ياريش كرده نمى تواند
4. بگويد كه «من بهتر از كسى هستم كه از ياريش دست بداشت».
5. و كسى كه او را خوار داشت و فروگذاشت، نمى تواند بگويد «كسى كه او را يارى كرد بهتر از من بود».
6. من اكنون، به گونه اى مجمل و مختصر، سيره او را در حكومت براى شما بيان مى كنم:
7. او به استبداد و خودكامگى فرمان مى راند و استبداد و خودكامگى اش سبب تباهى كارها شد.
8. شما از او ناخشنود بوديد و در برافكندنش بيتابى مى كرديد، اين بيتابى شما هم ناستوده بود.
9. خداى تعالى را حكمى است كه واقع خواهد شد، هم در حق آنكه استبداد مى ورزيد و هم در حق آنكه بيتابى و ناشكيبايى مى نمود.