از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد ، كه : با پاره اى " پى " مى نگرد ، و با " گوشت " سخن مى گويد . و با " استخوان " مى شنود ، و از " شكافى " نَفس مى كشد!!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  درباره کوفه ( خطبه شماره 47 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(47) (و من كلام له ( عليه السلام  ) في ذكر الكوفة

  1. كَأَنِّي بِكِ يَا كُوفَةُ تُمَدِّينَ مَدَّ الْأَدِيمِ الْعُكَاظِيِّ
  2. تُعْرَكِينَ بِالنَّوَازِلِ
  3. وَ تُرْكَبِينَ بِالزَّلَازِلِ
  4. وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّهُ مَا أَرَادَ بِكِ جَبَّارٌ سُوءاً إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ
  5. أَوْ رَمَاهُ بِقَاتِلٍ

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در باره كوفه

  1. اى كوفه، گويى مى بينمت كه چون چرم عكاظى، از هر طرف كشيده شوى.
  2. و پامال حوادث گردى
  3. و به بلاها گرفتار آيى.
  4. نيك مى دانم، كه هر جبار ستمگر كه قصد آزار تو كند، خداوندش به بلايى مبتلا سازد
  5. يا به دست قاتلى بكشدش.
قبلی بعدی