متن عربی

357- وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. مَنْ نَظَرَ فى عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ.
2. وَ مَنْ رَضِىَ بِرِزْقِ اللّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلى ما فاتَهُ.
3. وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْىِ قُتِلَ بِهِ.
4. وَ مَنْ كابَدَ الاُْمُورَ عَطِبَ.
5. وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ.
6. وَ مَنْ دَخَلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ.
7. وَ مَنْ كَثُرَ كَلامُهُ كَثُرَ خَطَأُهُ،
8.  وَ مَنْ كَثُرَ خَطَأُهُ قَلَّ حَياؤُهُ،
9. وَ مَنْ قَلَّ حَياؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ،
10. وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلْبُهُ،
11. وَ مَنْ ماتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النّارَ.
12. وَ مَنْ نَظَرَ فى  عُيُوبِ النّاسِ فَاَنْكَرَها ثُمَّ رَضِيَها لِنَفْسِهِ فَذاكَ الاَْحْمَقُ بِعَيْنِهِ.
13.  وَ الْقَناعَةُ مالٌ لايَنْفَدُ.
14. وَ مَنْ اَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ رَضِىَ مِنَ الدُّنْيا بِالْيَسيرِ.
15. وَ مَنْ عَلِمَ اَنَّ كَلامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَـلامُـهُ اِلاّ فيما يَعْنيـهِ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

1.  آن که در عیب خود نظر کند از نظر در عیب دیگران بازماند.
2. و هر کس به رزق خدا خشنود شد به آنچه از دست رفته غمگین نگردد.
3. و آن که تیغ ستم کشید به همان تیغ کشته شود.
4. و هرکه خودرا درکارها به زحمت انداخت خویش را هلاک ساخت.
5. و آن که در امواج درافتاد غرق شد.
6. و هر که در موارد زشتی‌ قدم نهاد متّهم گشت.
7. و هرکه گفتارش فراوان شد خطایش فزونی‌ گرفت،
8. و هرکه خطایش بسیار گشت حیایش اندک شد،
9. و هر که حیایش اندک شد پارساییش کم شد،
10.  و هر که پارساییش کم شد دلش مرد،
11. و هرکه دلش مرد وارد آتش شد.
12. و آن که عیوب مردم را بنگرد و آن را ناپسند داند سپس برای‌ خود روا داند احمق واقعی‌ است.
13. قناعت ثروتی‌ است که تمام نمی‌ شود.
14.  کسی‌ که زیاد یاد مرگ کند از دنیا به کم و اندک راضی‌ گردد.
15. و کسی‌ که بداند گفتارش از جمله اعمال اوست سخنش مگر در آنچه او را مهم است کم می‌ شود.