متن عربی

272 -  وَ قيلَ: اِنَّ الْحارِثَ بْنَ حَوْط اَتاهُ فَقالَ: اَتُرانى اَظُنُّ اَصْحابَ الْجَمَلِ كانُوا عَلى ضَلالَة؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. يا حارِثُ، اِنَّكَ نَظَرْتَ تَحْتَكَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَكَ فَحِرْتَ!
2.  اِنَّكَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ اَهْلَهُ، وَ لَمْ تَعْرِفِ الْباطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ اَتاهُ.
3.  فَقالَ الْحارِثُ: فَاِنّى اَعْتَزِلُ مَعَ سَعْدِ بْنِ مالِك وَ عَبْدِاللّهِ ابْنِ عُمَرَ،
4. فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:
5. اِنَّ سَعْداً وَ عَبْدَاللّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ يَنْصُرا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَخْذُلاَ الْباطِلَ.

متن فارسی

گفته اند: حارث بن حَوط خدمت حضرت آمد و گفت: تصور می‌ کنی‌ من گمان می‌ کنم اصحاب جمل گمراه بودند؟ فرمود:

1. ای‌ حارث، تو صورت ظاهر را دیدی‌ نه عمق باطن را، به این خاطر سرگردان شدی‌!
2. حق را نشناختی‌ تا اهلش را بشناسی‌، و باطل را نشناختی‌ تا روی‌ آورنده بـه آن را بشـناسـی‌ .
3. حارث گفت: من با سعد بن مالک و عبداللّه بن عمر کنار می‌ روم
4. آن حضـرت فـرمـود:
5. سعد و عبداللّه بن عمر نه حق را یاری‌ دادند، و نه دست از یاری‌ باطل بـرداشتنـد.