متن عربی

142.وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

1. وَ لَيْسَ لِواضِعِ الْمَعْرُوفِ فى غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ اَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ
2. فيما اَتى اِلاّ مَحْمَدَةُ اللِّئامِ، وَ ثَناءُ الاَْشْرارِ، وَ مَقالَةُ الْجُهّالِ،
3.  مادامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ: ما اَجْوَدَ يَدَهُ! وَ هُوَ عَنْ ذاتِ اللّهِ بَخيلٌ.
4. فَمَنْ آتاهُ اللّهُ مالاً فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرابَةَ، وَلْيُحْسِنُ مِنْهُ الضِّيافَةَ،
5. وَلْيَفُكَّ بِهِ الاَْسيرَ وَالْعانِىَ، وَلْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقيرَ وَالْغارِمَ،
6.  وَلْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوائِبِ ابْتِغاءَ الثَّوابِ،
7. فَاِنَّ فَوْزاً بِهذِهِ الْخِصالِ شَرَفُ مَكارِمِ الدُّنْيا، وَ دَرْكَ فَضائِلِ الاْخِرَةِ اِنْ شاءَ اللّهُ.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است درباره نیکى به نا اهل

1. براى کسى که احسان را در غیر محلّش و در دست غیر مستحقّش قرار دهد
2. سودى جز ستایش مردم پست، و تعریف اشرار، و گفتار جاهلان نیست،
3.   آن هم تا وقتى که به آنان احسان مى کند، مى گویند: عجب دست بخشنده اى دارد! در حالى که این شخص از احسان در راه خدا بخیل است.
4. کسى که خداوند مالى به او عنایت کرد باید به اقوامش کمک کند، مهمانىِ شایسته اى برگزار نماید،
5. اسیر و گرفتار را آزاد کند، به فقیر و بدهکار ببخشد،
6.  و بر اداى حقوق واجبه و حوادث و بلاها جهت درخواست ثواب الهى شکیبایى ورزد،
7.  زیرا بدون تردید دستیابى به این خصلتها شرف و کرامت در دنیا، و دستیابى به فضائل آخرت است اگر خدا بخواهد.