متن عربی

6.وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى مُعاوِيَةَ

1. اِنَّهُ بايَعَنِى الْقَوْمُ الَّذينَ بايَعُوا اَبابَكْر وَ عُمَرَ وَ عُثْمانَ،
2. عَلى ما بايَعُوهُمْ عَلَيْهِ، فَلَمْ يَكُنْ لِلشّاهِدِ اَنْ يَخْتارَ، وَ لا لِلْغائِبِ اَنْ يَرُدَّ.
3.  وَ اِنَّمَا الشُّورى لِلْمُهاجِرينَ وَ الاَْنْصارِ، فَاِنِ اجْتَمَعُوا عَلى رَجُل وَ سَمَّوْهُ اِماماً كانَ ذلِكَ لِلّهِ رِضًى،
4.  فَاِنْ خَرَجَ عَنْ اَمْرِهِمْ خارِجٌ بِطَعْن اَوْ بِدْعَة رَدُّوهُ اِلى ما خَرَجَ مِنْهُ،
5.  فَاِنْ اَبى قاتَلُوهُ عَلَى اتِّباعِهِ غَيْرَ سَبيلِ الْمُؤْمِنينَ، وَ وَلاّهُ اللّهُ ما تَوَلّى.
6. وَ لَعَمْرى يا مُعاوِيَةُ، لَئِنْ نَظَرْتَ بِعَقْلِكَ دُونَ هَواكَ،
7.   لَتَجِدَنّیاَ بْرَاَ النّاسِ مِنْ دَمِ عُثْمانَ، وَ لَتَعْلَمَنَّ اَنّى كُنْتُ فى عُزْلَة عَنْهُ،اِلاّ اَنْ تَتَجَنّى، فَتَجَنَّ ما بَدَا لَكَ. وَالسَّلامُ.

متن فارسی

از نامه هاى آن حضرت است بـه معـاویه

1. آن مردمى که با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کردند، با همان شرایط و مقررات با من بیعت کردند،
2. حاضر را حقّى نیست که غیر را اختیار کند، و غایب را نمى رسد که آن را قبول نکند.
3.  شورا براى مهاجرین و انصار است. اگر بر مردى در خلافت اجتماع کردند و او را پیشوا نامیدند، خداوند به آن راضى است، 
4. بنابراین اگر کسى از فرمان اهل شورا با انکار و بدعت بیرون رود، او را به آن برمى گردانند، 
5. و اگر فرمان آنان را نپذیرد، با او به خاطر پیروى از غیر راه اهل ایمان مى جنگند، و خداوند بر گردن او نهد آن را که خود بر عهده گرفته (یعنى عذاب دوزخ را).
6. به جان خودم سوگند اى معاویه، اگر با دیده عقل نظر کنى نه از روى هوا و هوس، 
7.  خواهى یافت که من از همه مردم از خون عثمان مبرّاترم، و خواهى دانست که از آن گوشه گرفتم، مگر آنکه مرا متّهم کنى، پس هر اتهامى که به نظرت مى رسد وارد آر. والسلام.