متن عربی

228 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. مَنْ اَصْبَحَ عَلَى الدُّنْيا حَزيناً فَقَدْ اَصْبَحَ ِقَضاءِ اللّهِ ساخِطاً.
2. لوَ مَنْ اَصْبَحَ يَشْكُو مُصيبَةً نَزَلَتْ بِهِ  فَاِنَّما يَشْكُو رَبَّهُ.
3. وَ مَنْ اَتى غَنِيّاً فَتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دينِهِ.
4. وَ مَنْ قَرَاَ الْقُرْآنَ فَماتَ فَدَخَلَ النّارَ فَهُوَ مِمَّنْ كانَ يَتَّخِذُ آياتِ اللّهِ هُزُواً.
5. وَ مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْيَا الْتاطَ قَلْبُهُ مِنْها بِثَلاث:
6. هَمٍّ لايُغِبُّهُ، وَ حِرْص لايَتْرُكُهُ، وَ اَمَـل لا يُدْرِكُهُ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

1. آن که به خاطر دنیا غمناک شد بر قضاء خداوند خشمگین شده.
2. و هر کس از مصیبتی‌ که به او رسیده شکایت کند از پروردگارش شکایت کرده.
3. و هر که ثروتمندی‌ را به خاطر ثروتش فروتنی‌ نماید دوسوم دینش از دست رفته.
4. و هرکس قرآن را قرائت نموده و مرده و وارد آتش گشته از کسانی‌ است که آیات خدا را مسخره گرفته.
5. و هرکس دلش به عشق دنیا شیفته شد دلش به سه چیز دنیا خواهد چسبید:
6. اندوهی‌ که او را رها نکند، و حرصی‌ که او را ترک ننماید، و آرزویی‌ که آن را درنیابد.