متن عربی

379- وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. لاشَرَفَ اَعْلى مِنَ الاِْسْلامِ، وَلا عِزَّ اَعَزُّ مِنَ التَّقْوى،
2.  وَ لا مَعْقِلَ اَحْصَنُ مِنَ الْوَرَعِ، وَلا شَفيعَ  اَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ.
3. وَلا كَنْزَ اَغْنى مِنَ الْقَناعَةِ، وَ لا مالَ اَذْهَبُ لِلْفاقَةِ مِنَ الرِّضى بِالْقُوتِ.
4. وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْكَفافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ،
5. وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ. وَ الرَّغْبَةُ مِفْتاحُ النَّصَبِ،
6. وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ. وَالْحِرْصُ وَالْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَواع  اِلَى التَّقَحُّمِ فِى الذُّنُوبِ،
7. وَالشَّرُّ جامِعٌ لِمَساوِىَ الْعُيُوبِ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

1. شرفی‌ برتر از اسلام، عزّتی‌ عزیزتر از تقوا،
2. پناهگاهی‌ نگاه دارنده تر از اجتناب از حرام، شفیعی‌ رهاننده تر از توبه،
3. و گنجی‌ بی‌ نیازکننده تر از قناعت، و ثروتی‌ برای‌ از بین بردن تهیدستی‌ بهتر از رضا به داده حق نیست.
4. آن که به مقدار کفافش اکتفا کند به آسودگی‌ پیوسته،
5. و در خوشی‌ جای‌ گرفته. رغبت به دنیا کلید رنج و مرکب ناراحتی‌ است.
6. حرص و کبر و حسد موجبات درافتادن در گناه اند،
7. و بدی‌ جمع کننده تمام عیوب است.