ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  نکوهش کوتاهی و سستی اصحاب ( حکمت شماره 270 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

270 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ، لَمّا بَلَغَهُ اِغارَةُ اَصْحابِ مُعاوِيَةَ عَلَى الاَْنْبارِ،فَخَرَجَ بِنَفْسِهِ ماشِياً حَتّى اَتَى النُّخَيْلَةَ، فَاَدْرَكَهُ النّاسُ وَ قالُوا:يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، نَحْنُ نَكْفيكَهُمْ، فَقالَ عَلَيْهِ  السَّلامُ:

  1.  وَ اللّهِ ما تَكْفُونَنى اَنْفُسَكُمْ، فَكَيْفَ تَكْفُونَنى غَيْرَكُمْ؟!
  2.  اِنْ كانَتِ الرَّعايا قَبْلى لَتَشْكُو حَيْفَ رُعاتِها،
  3. فَاِنِّى الْيَوْمَ لاََشْكُو حَيْفَ رَعِيَّتى، كاَنَّنِى الْمَقُودُ وَ هُمُ الْقادَةُ،
  4.  اَوِ الْمَوْزُوعُ وَ هُمُ الْوَزَعَةُ!

فَلمّا قالَ عَلَيْهِ السّلامُ هذَا الْقَوْلَ فى كَلام طَويل قَدْ ذَكَرْنا مُخْتارَهُ  فى جُمْلَةِ الْخُطَبِ، تَقَدَّمَ اِلَيْهِ رَجُلانِ مِنْ اَصْحابِهِ فَقالَ اَحَدُهُما:  اِنّى لا اَمْلِكُ اِلاّ نَفْسى وَ اَخى، فَمُرْنا بِاَمْرِكَ يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ،  نَنْفُذْ لَهُ. فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:


متن فارسی

و آن حضرت زمانی‌ که شنید یاران معاویه به غارت شهر انبار برخاسته اند،تنها و پیاده از کوفه بیرون آمد تا به نُخَیله رسید، مردم در آنجا به او پیوستند و گفتند:یا امیرالمؤمنین ما شرّ دشمن را از تو کفایت می‌ کنیم، فرمود:

  1. به خدا قسم شما شرّ خود را از من کفایت نمی‌ کنید، چگونه شرّ غیر خود را از من کفایت می‌ کنید؟!
  2. همانا رعایای‌ قبل از من از ستم حاکمان شکایت می‌ کردند،
  3. و امروز من از ستم رعیّت خود شاکی‌ هستم. گویی‌ من تابعم و رعیّتم پیشوا،
  4. یا من محکومم و آنـان حاکـم!

هنگامی‌ که امام این گفتار را در سخنی‌ طولانی‌ که گزیده ای‌ از آن را در قسمتی‌ از خطبه ها ذکر کردیم فرمود، دو نفر از یارانش نزد او آمدند، یکی‌ از آنان گفت:من جز اختیار غیر خود و برادرم را ندارم، ای‌ امیرالمؤمنین فرمان ده تا فرمان برم. حضرت فرمود:

قبلی بعدی