خانه > پیامبر و قرآن، و دولت بنى امیّه ( خطبه شماره 157 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
157.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
- اَرْسَلَهُ عَلى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ هَجْعَة مِنَ الاُْمَمِ،
- وَانْتِقاض مِنَ الْمُبْرَمِ. فَجاءَهُمْ بِتَصْديقِ الَّذى بَيْنَ يَدَيْهِ، وَالنُّورِ الْمُقْتَدى بِهِ.
- ذلِكَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ،
- وَلكِنْ اُخْبِرُكُمْ عَنْهُ: اَلا اِنَّ فيهِ عِلْمَ ما يَأْتى،
- وَالْحَديثَ عَنِ الْماضى، وَ دَواءَ دائِكُمْ، وَ نَظْمَ ما بَيْنَكُمْ.
- مِنْـها
- فَعِنْدَ ذلِكَ لايَبْقى بَيْتُ مَدَر وَ لا وَبَر اِلاّ وَ اَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً، وَ اَوْلَجُوا فيهِ نِقْمَةً.
- فَيَوْمَئِذ لايَبْقى لَهُمْ فِى السَّماءِ عاذِرٌ، وَ لا فِى الاَْرْضِ ناصِرٌ.
- اَصْفَيْتُمْ بِالاَْمْرِ غَيْرَ اَهْلِهِ، وَ اَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ.
- وَ سَيَنْتَقِمُ اللّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ، مَأْكَلاً بِمأْكَل،
- وَ مَشْرَباً بِمَشْرَب، مِنْ مَطاعِمِ الْعَلْقَمِ،
- وَ مَشارِبِ الصَّبِرِ وَالْمَقِرِ، وَ لِباسِ شِعارِ الْخَوْفِ، وَ دِثارِ السَّيْفِ.
- وَ اِنَّما هُمْ مَطايا الْخَطيئاتِ، وَ زَوامِلُ الاْثامِ.
- فَاُقْسِمُ ثُمَّ اُقْسِمُ، لَتَنْخَمَنَّها اُمَيَّةُ مِنْ بَعْدى كَما تُلْفَظُ النُّخامَةُ،
- ثُمَّ لاتَذوقُها وَ لا تَطْعَمُ بِطَعْمِها اَبداً مـا كَــرَّ الْجَــديــدانِ .
متن فارسی
از خطبه هاى آن حضرت است درباره پیامبر و قرآن، و دولت بنى امیّه
- او را در عصرى به رسالت برانگیخت که خالى از پیامبران بود، و خواب گران ملل عالم طولانى شده بود،
- و رشته محکم دین گسیخته بود. پس او با کتابى که تصدیق کننده حقایق کتب آسمانى بود، و نورى که باید از آن پیروى شود به جانب مردم آمد.
- آن نور قرآن است،آن را به سخن آرید، ولى هرگز سخن نمى گوید،
- امّا من شما را از آن خبر مى دهم: آگاه باشید که دانش آنچه مى آید،
- و خبر آنچه که در عالم گذشت، و درمان دردهاى شما، و مقررات نظم دهنده زندگیتان در این کتاب است.
- از این خطبه است
- در روزگار بنى امیه خانه اى در شهر و چادرى در بیابان باقى نماند مگر اینکه ستمگران غم و اندوه و رنج و گرفتارى وارد آن کنند.
- در آن زمان عذرخواهى در آسمان، و یاورى در زمین براى آنان نماند.
- شما حکومت را به غیر اهلش سپردید، و آن را در غیر جایش قرار دادید.
- و خداوند از آنان که ستم کردند به زودى انتقام گیرد: خوردنى را به خوردنى،
- و نوشیدنى را به نوشیدنى، در برابر هر لقمه لذیذ لقمه اى تلخ،
- و در برابر هر شربت شیرین جامى تلخ و زهرآلود، از درون در وحشت، و از بیرون در معرض شمشیر تیز.
- اینان مرکبهاى معاصى، و شتران بارکش گناهانند.
- سوگند به خدا، باز هم سوگند به خدا، که بنى امیّه پس از من خلافت را همچون خلط سینه بیرون اندازند،
- و پس از آن تا شب و روز برقرار است از شربت حکومت نچشند و هرگز طعمش را درنیابند.
قبلی بعدی
