بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  دوباره به معاویه ( نامه شماره 49 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

49.وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى مُعاوِيَةَ اَيْضاً

  1. اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ الدُّنْيا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِها، وَ لَمْ يُصِبْ صاحِبُها مِنْها
  2. شَيْئاً اِلاّ فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْها وَ لَهَجاً بِها، 
  3. وَ لَنْ يَسْتَغْنِىَ صاحِبُها بِما نالَ فيها عَمّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْها، وَ مِنْ وَراءِ ذلِكَ فِراقُ ما جَمَعَ، وَ نَقْضُ ما اَبْرَمَ.
  4.  وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِما مَضى حَفِظْتَ ما بَقِىَ. وَالسَّلامُ.

متن فارسی

از نامه‌هاى آن حضرت بـاز بـه معـاویـه

  1. اما بعد، دنیا آدمى را از دیگر امور بازمى دارد، دنیادار به چیزى از دنیا نمى رسد
  2. جز آنکه درى از حرص و شیفتگى به آن به رویش باز مى گردد، 
  3. دنیادار به آنچه از دنیا دست یافته نسبت به آنچه به دست نیاورده بى نیاز نمى شود، و به دنبال آنچه فراهم نموده جدایى و فراق، و پنبه شدن رشته هاست. 
  4. اگر از گذشته عبرت گیرى آنچه را مانده حفظ خواهى نمود. والسلام.
قبلی بعدی