چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  درباره کوفه ( خطبه شماره 47 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

47.وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ فى ذِكْرِ الْكُوفَةِ

  1. كَاَنِّى بِكِ يا كُوفَةُ، تُمَدِّينَ مَدَّ الاَْديمِ الْعُكاظِىِّ
  2.  تُعْرَكينَ بِالنَّوازِلِ، وَ تُرْكَبينَ بِالزَّلازِلِ
  3. وَ اِنّى لاََعْلَمُ اَنَّهُ ما اَرادَ بِكِ جَبّارٌ سُوءًا اِلاَّ ابْتَلاهُ اللّهُ بِشاغِل، اَوْ رَماهُ بِقاتِل

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است درباره کوفه

  1. اى کوفه، گویا تو را مى نگرم که همانند چرم عُکاظىّ زیر پاى حوادث کشیده مى شوى
  2. پایمال پیشامدها مى گردى، و اضطرابها بر تو سوار مى شود
  3. مى دانم هیچ ستمکارى بر تو بدى نخواست مگر اینکه خداوند او را به برنامه مشغول کننده اى مبتلا ساخت، یا هدف تیر کُشنده اى نمود.
قبلی بعدی