خانه > پناهگاه ما در میدان جنگ ( حکمت شماره 269 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
269. وَ فى حَديثِهِ عَلَيْهِ السَّلامُ:
- كُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنا بِرَسُولِ
- اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَلَمْ يَكُنْ اَحَدٌ مِنّا اَقْرَبَ اِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ.
- فَيُنْزِلُ اللّهُ تَعالى عَلَيْهِمُ النَّصْرَ بِه، وَ يَأْمَنُونَ مِمّا كانُوا يَخافُونَهُ بِـمَـكـانِـهِ .
- وَ مَعْنى ذلِكَ اَنَّهُ اِذا عَظُمَ الْخَوْفُ مِنَ الْعَدُوِّ، وَ اشْتَدَّ عِضاضُ الْحَرْبِ،
- فَزِعَ الْمُسْلِمُونَ اِلى قِتالِ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِنَفْسِهِ،
- وَ قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: «اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ» كِنايَةٌ عَنِ اشْتِدادِ الاَْمْرِ.
- وَ قَدْ قيلَ فى ذلِكَ اَقْوالٌ اَحْسَنُها: اَنَّهُ شَبَّهَ حَمْىَ الْحَرْبِ
- بِالنّارِ الَّتى تَجْمَعُ الْحَرارَةَ وَ الْحُمْرَةَ بِفِعْلِها وَ لَوْنِها. وَ مِمّا يُقَوّى
- ذلِكَ قَوْلُ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ قَدْ رَأى مُجْتَلَدَ النّاسِ
- يَوْمَ حُنَيْن وَ هِىَ حَرْبُ هَوازِنَ: «الاْنَ حَمِىَ الْوَطيسُ»،
- وَ الْوَطيسُ مُسْتَوْقَدُ النّارِ، فَشَبَّهَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
- مَا اسْتَحَرَّ مِنْ جِلادِ الْقَوْمِ بِاحْتِدامِ النّارِ وَ شِدَّةِ الْتِهابِها.
- اِنْقَضى هذَا الْفَصْلُ، وَ رَجَعْنا اِلى سَنَنِ الْغَرَضِ الاَْوَّلِ فى هذَا الْبابِ.
متن فارسی
در گفتار آن حضرت است:
- وقتی تنور معرکه سرخ می شد خود را به رسول
- خدا صلّی اللّه علیه وآله حفظ می کردیم، پس هیچ کدام از ما به دشمن نزدیک تر از پیـامبـر نبـود.
- معنای آن این است که وقتی ترس از دشمن زیاد می شد، و جنگ به نهایت سختی می رسید،ایمنی می یافتند.
- و قول آن حضرت «اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ» کنایه از سختی جنگ است.
- در این زمینه سخنانی گفته شده که بهترینش این است: امام گرمی تنور جنگ را به گرمی آتش
- تشبیه کرده که حرارت و سرخی را به عمل و رنگش فراهم می آورد. و آنچه که این قول را
- تقویت می کند و فرمایش رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله است که چون نبرد شدید مردم را
- در روز حنین که جنگ هوازن بود مشاهده کرد فرمود: «الاْنَ حَمِی‌َ الْوَطیسُ» (اکنون تنور جنگ گرم شد).
- و طیس جایگاه افروختن آتش است، رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله
- مسلمانان به جانبی که شخص رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله در جنگ بود پناهنده می شدند،
- و خداوند به برکت آن حضرت پیروزی را بر آنان نازل می کرد، و به خاطر او از آنچه بیم داشتند
- رم شدن جنگ آنان را به افروختگی و شعله ور شدن آتش تشبیه فرموده است.
- این فصل تمام شد، و در این باب به روش اول خود یعنی بیان حکمت ها بازگشتیم.
قبلی بعدی
