خانه > پس از ليلة الهرير ( خطبه شماره 120 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
120.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ بَعْدَ لَيْلَةِ الْهَريرِ وَ قَدْ قامَ اِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ اَصْحابِهِ فَقالَ: نَهَيْتَنا عَنِ الْحُكُومَةِ ثُمَّ اَمَرْتَنا بِها، فَلَمْ نَدْرِ اَىُّ الاَْمْرَيْنِ اَرْشَدُ؟ فَصَفَّقَ عَلَيهِ السَّلامُ اِحْدى يَدَيْهِ عَلَى الاُْخْرى ثُمَّ قالَ:
- هذا جَزاءُ مَنْ تَرَكَ الْعُقْدَةَ.
- اَما وَ اللّهِ لَوْ اَنّى حينَ اَمَرْتُكُمْ بِما اَمَرْتُكُمْ بِهِ حَمَلْتُكُمْ عَلَى الْمَكْرُوهِ
- الَّذى يَجْعَلُ اللّهُ فيهِ خَيْراً، فَاِنِ اسْتَقَمْتُمْ هَدَيْتُكُمْ،
- وَ اِنِ اعْوَجَجْتُمْ قَوَّمْتُكُمْ،وَ اِنْ اَبَيْتُمْ تَداركْتُكُمْ، لَكانَتِ الْوُثْقى،
- وَلكِنْ بِمَنْ وَ اِلى مَنْ؟اُريدُ اَنْ اُداوِىَ بِكُمْ وَ اَنْتُمْ دائى،
- كَناقِشِ الشَّوْكَةِبِالشَّوْكَةِ وَ هُوَ يَعْلَمُ اَنَّ ضَلْعَها مَعَها.
- اللّهُمَّ قَدْ مَلَّتْ اَطِبّاءُ هذَا الدّاءِ الدِّوىِّ، وَ كَلَّتِ النَّزَعَةُ بِاَشْطانِ الــرَّكِــىِّ .
- اَيْنَ الْقَوْمُ الَّذينَ دُعُوا اِلَى الاِْسْلامِ فَقَبِلُوهُ، وَ قَرَأُوا الْقُرْآنَ فَاَحْكَمُوهُ،
- وَ هيجُوا اِلَى الْجِهادِ فَوَلِهُوا وَلَهَ اللِّقاحِ اِلى اَوْلادِها،
- وَ سَلَبُوا السُّيُوفَ اَغْمادَها، وَ اَخَذُوا بِاَطْرافِ الاَْرْضِ زَحْفاً زَحْفاً وَ صَفّاً صَفّاً،
- بَعْضٌ هَلَكَ، وَ بَعْضٌ نَجا، لا يُبَشَّرُونَ بِالاَْحْياءِ، وَ لايُعَزَّوْن عَنِ الْمَوْتى،
- مُرْهُ الْعُيُونِ مِنَ الْبُكاءِ، خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّيامِ، ذُبُلُ الشِّفاهِ مِنَ الدُّعاءِ،
- صُفْرُ الاَْلْوانِ مِنَ السَّهَرِ، عَلى وُجُوهِهِمْ غَبَرَةُ الْخاشِعينَ.
- اُولئِكَ اِخْوانِى الذّاهِبُونَ، فَحَقَّ لَنا اَنْ نَظْمَأَ اِلَيْهِمْ، وَ نَعَضَّ الاَْيْدِىَ عَلى فِراقِهِمْ.
- اِنَّ الشَّيْطانَ يُسَنّى لَكُمْ طُرُقَهُ، وَ يُريدُ اَنْ يَحُلَّ دينَكُمْ عُقْدَةً عُقْدَةً،
- وَ يُعْطِيَكُمْ بِالْجَماعَةِ الْفُرْقَةَ، وَ بِالْفُرْقَةِ الْفِتْنَةَ، فَاصْدِفُوا عَنْ نَزَغاتِهِ وَ نَفَثاتِهِ،
- وَاقْبَلُوا النَّصيحَةَ مِمَّنْ اَهْداها اِلَيْكُمْ، وَاعْقِلُوها عَلى اَنْفُسِكُمْ .
متن فارسی
از خطبه هاى آن حضرت است بعد از لیلة الهریر مردى از یارانش به پا خاست و گفت: ما را از قبول حَکَمیت نهى کردى سپس به آن امر نمودى، ما نفهمیدیم کدام دستور شما صحیح است؟ امیرالمؤمنین علیه السّلام یکى از دو دست مبارک را بر دیگرى زد و فـرمـود:
- این است جزاى کسى که پیمان محکم را واگذارد.
- بدانید به خدا قسم اگر وقتى که شما را امر به ادامه جنگ کردم، وادار به کارى مى نمودم که به آن بى میل بودید
- ولى خداوند در آن خیر قرار داده بود، پس اگر به امر من استقامت مى ورزیدید، شما را راهنمایى مى کردم،
- و اگر به کژى مى رفتید راستتان مى کردم، و اگر امتناع مى نمودید، به راه حق بازتان مى آوردم
- مى خواهم بیماریها را به وسیله شما مداوا کنم ولى خود درد من هستید؛ هرآینه این روش مطمئن تر بود، اما با کمک که و با چه کس؟
- وضع من مانند کسى است که مى خواهد خارى را که در عضوى فرو رفته با خارى دیگر درآورد و حال اینکه مى داند آن خار در جاى خار اول بشکند.
- بارخدایا، طبیبان این درد بى درمان ملول شدند، و بالاآو رندگان آب از چاهها با این طنابها به خستگى رسیدند.
- کجایند آنان که به اسلام دعوت شدند و آن را پذیرفتند، قرآن خواندند و با استقامت به آن عمل کردند
- به جهاد ترغیب شدند و مانند شوق شتران شیرده به فرزندانشان به هیجان آمدند،
- شمشیرها از نیام کشیدند، و دور زمینِ (جنگ) را گروه گروه و صف به صف (براى اعتلاى اسلام) احاطه کردند
- بعضى شهید شدند، و عده اى نجات یافتند، از زنده ماندن زنده ها خوشحال نمى شدند، و بر شهادت شهیدان توقع تسلیت نداشتند،
- چشمشان از گریه بى نور، شکمشان از روزه لاغر، لبانشان از کثرت دعا خشکیده،
- رنگشان از بیدارى شب زرد، و بر صورتشان غبار خشوع کنندگان نشسته بود.
- آنان برادرانم بودند که از دنیا رفتند، سزاوار است که تشنه دیدارشان باشیم، و بر فراقشان دست به دندان گزیم.
- بدون شک شیطان راههاى خود را براى شما هموار مى کند، و مى خواهد گره هاى محکم دینتان را از پى هم باز کند،
- و به جاى اتفاق پراکندگى ایجاد نماید، و از پراکندگى فتنه به پا کند، از وساوس و اِفساد او روى بگردانید،
- و از آنان که پند و خیرخواهى به شما هدیه مى دهند پذیرش داشته باشید، و آن را محکم بر خود ببندید.
قبلی بعدی
