متن عربی
140.وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ فِى النَّهْىِ عَنْ غَيْبَةِ النّاسِ
- وَ اِنَّما يَنْبَغى لاَِهْلِ الْعِصْمَةِ وَالْمَصْنُوعِ اِلَيْهِمْ فِى السَّلامَةِ
- اَنْ يَرْحَمُوا اَهْلَ الذُّنُوبِ وَالْمَعْصِيَةِ،
- وَ يَكُونَ الشُّكْرُ هُوَ الْغالِبَ عَلَيْهِمْ، وَالْحاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ،
- فَكَيْفَ بِالْعائِبِ الَّذى عابَ اَخاً وَ عَيَّرَهُ بِبَلْواهُ!
- اَما ذَكَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللّهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذى عابَهُ بِهِ؟!
- وَ كَيْفَ يَذُمُّهُ بِذَنْب قَدْ رَكِبَ مِثْلَهُ؟! فَاِنْ لَمْ يَكُنْ رَكِبَ ذلِكَ الذَّنْبَ بِعَيْنِهِ فَقَدْ عَصَى اللّهَ
- فيما سِواهُ مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنْهُ. وَايْمُ اللّهِ لَئِنْ لَمْ يَكُنْ عَصاهُ فِى الْكَبيرِ
- وَ عَصاهُ فِى الصَّغيرِ لَجُرْاَتُهُ عَلى عَيْبِ النّاسِ اَكْبَرُ.
- يا عَبْدَاللّهِ، لاتَعْجَلْ فى عَيْبِ اَحَد بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ.
- وَ لاتَأْمَنْ عَلى نَفْسِكَ صَغيرَ مَعْصِيَة، فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ.
- فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِما يَعْلَمُ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ،
- وَلْيَكُنِ الشُّكْرُ شاغِلاً لَهُ عَلى مُعافاتِهِ مِمَّا ابْتُلِىَ بِهِ غَيْرُهُ.
متن فارسی
از سخنان آن حضرت است در نهى از غیبت مردم
- آنان که از عیوب پاکند و از لطف خدا از گناهان سالمند
- شایسته است به اهل گناه و معصیت ترحم آورند،
- و سرگرم شکرگزار نعمت پاکى باشند، و این شکر مانع آنان از عیبجویى دیگران شود،
- چه رسد به کسى که (خود گنهکار است آن گاه) از برادر ایمانى غیبت کرده، و وى را به گناه انجام گرفته سرزنش نموده!
- آیا توجه ندارد که خداوند گناهى بزرگتر از گناهى را که برادرش را به آن ملامت کرده بر او پرده پوشى نموده؟!
- چگونه دیگرى را به گناهى سرزنش مى کند که خود مانند آن را مرتکب شده؟! اگر هم به گناهى مانند آن آلوده نشده در گناهى بزرگتر
- از آن (که عیب جویى است) خدا را عصیان کرده. به خدا سوگند اگر به گناه بزرگى آلوده نگشته
- و مرتکب گناه کوچک هم نشده باشد هرآینه این جرأتش بر عیبجویى از مردم بزرگترین گناه است.
- اى بنده خدا، در عیبجویى از کسى به خاطر گناهش شتاب مکن، شاید خداوند آن گناه او را بخشیده باشد.
- و از گناه کوچکى که خود گرفتار آن شده اى آسوده مباش، که ممکن است به آن گناه عذاب شوى.
- بنابراین هرکدام از شما که از عیب دیگرى آگاه است، به خاطر عیبى که از خود خبر دارد دست از عیبجویى او بردارد
- و لازم است شکر پاک بودن از گناهى که دیگرى به آن دچار است او را از دنبال کردن عیب دیگران بازدارد.
قبلی بعدی
